ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΚΕ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ: «46 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ. ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ, ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ» Συντρόφισσες και σύντροφοι Φίλοι και φίλες Νέοι και νέες

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ Το ΚΚΕ καταδικάζει την απαγωγή των δύο μητροπολιτών, Χαλεπίου Παύλου και Συρο-Ιακωβίτη Γιοχάνα Ιμπραήμ κατά τη διάρκεια μετακίνησης τους προς το Χαλέπι. Η συγκρότηση και ανάπτυξη των λεγόμενων «αντικαθεστωτικών δυνάμεων» και διαφόρων συμμοριών που στηρίζονται με όλους τους τρόπους από ΕΕ-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ δημιουργεί

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Το πολυνομοσχέδιο της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, που προωθεί την τελευταία συμφωνία με την τρόικα, αποτελεί ένα ακόμη πακέτο αντιλαϊκών μέτρων που οξύνει περισσότερο τα  προβλήματα που βιώνει το σύνολο των εργαζομένων και των λαϊκών νοικοκυριών. Με τη συγκεκριμένη συμφωνία και το πολυνομοσχέδιο προωθείται η απόλυση χιλιάδων

Το ΚΚΕ είναι παρόν! Όπως πριν 46 χρόνια όταν όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Παρόν όπως πάντα. Και σε φάσεις νίκης, ανάτασης του κινήματος, αλλά και σε δύσκολες καμπές, σε δύσκολες στιγμές για το λαό, για τους εργάτες, για τη νεολαία. Δεν λείψαμε από κανένα προσκλητήριο! Πάντα στην πρώτη γραμμή, χωρίς να υπολογίζουμε κόπους και θυσίες. Αντλούμε δύναμη και πείρα, εδώ και δεκαετίες, χρόνο το χρόνο, μέρα τη μέρα, χτες και σήμερα, από τους εργατικούς, λαϊκούς αγώνες, από τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, από τους εργάτες της Χαλυβουργίας, από τους αγρότες των μπλόκων, από τους νέους και τις νέες που ψάχνουν απεγνωσμένα μια θέση για να βγάλουν το μεροκάματο. Είμαστε στην πρώτη γραμμή με προσφορά, με θυσίες, αλλά και με πρωτοπόρες ιδέες και καινοτόμες προτάσεις. Είμαστε αίμα από το αίμα του βασανισμένου λαού μας. Με τη σημερινή εκδήλωση της ΚΟ Αττικής, εδώ στο πάρκο Ελευθερίας, το πρώην ΕΑΤ- ΕΣΑ, τιμάμε τους αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης, τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές που δολοφονήθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εκτοπίστηκαν σε τόπους εξορίας, τιμάμε τους κομμουνιστές των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, των άλλων οργανώσεων του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος. Διδασκόμαστε από την πείρα, για το τι σημαίνει Κόμμα ετοιμοπόλεμο, κόμμα ικανό να δρα κάτω από όλες τις συνθήκες, και να ηγείται σε κάθε φάση της εργατικής λαϊκής αντίστασης, να δίνει τον καλύτερο εαυτό του, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Κόμμα ικανό να δρα και σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας χωρίς να χάνει το κύριο, τον στόχο του, αλλά να μπορεί επίσης να δρα  και σε συνθήκες όταν οι εξελίξεις μπορεί να φέρουν το λαό και το εργατικό λαϊκό κίνημα αντιμέτωπους με τους μηχανισμούς κρατικής καταστολής και βίας, με τους μηχανισμούς περιορισμού της δράσης του, με δυνάμωμα του αντικομουνισμού. Κόμμα ικανό σε κάθε ιστορική στιγμή να μην παγιδεύεται στις αντιθέσεις και τα διλλήματα των εχθρών του λαού, να καθοδηγεί την εργατική τάξη, το λαό μας, στην ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, να μην παλεύει κάτω από ξένη σημαία. Απομονώνουμε τους φυσικούς και πολιτικούς απογόνους της χούντας, τη ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, της οποίας η λατρεία για τη δικτατορία και το ναζισμό, επιβεβαιώνει ότι είναι ακραία φωνή του κεφαλαίου, ακραία φωνή του συστήματος και της πλουτοκρατίας,  όπως άλλωστε ήταν και οι πολιτικοί της πρόγονοι της χούντας, αλλά και οι παλιότεροι ταγματασφαλίτες, οι συνεργάτες των Γερμανών και στη συνέχεια των Εγγλέζων και των Αμερικάνων. Φοβάται λέει ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής ότι δεν θα τον αφήσουν να κατέβει στις εκλογές. Ποιος θα τους εμποδίσει; Αυτοί που τους θρέφουν; Που τους ανοίγουν το δρόμο για να ξερνούν το φασιστικό μίσος τους ενάντια στο λαό και τη νεολαία που αγωνίζεται; Αν πάρουν κάποια μέτρα για τη Χρυσή Αυγή θα το κάνουν μόνο ως άλλοθι για να επιτεθούν στο ΚΚΕ. Το λαό να φοβάται κι όχι τα δικαστήρια και τους αστούς πολιτικάντηδες σαν και του λόγου του. Ο Μπρεχτ στις ιστορίες του κ. Κόινερ με τον τίτλο «Αγάπη για την πατρίδα (μίσος για τους πατριδολάτρες)» έγραφε την εξής ιστορία: «Ο κ. Κ. δεν τό κρινε απαραίτητο να ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα. Έλεγε: Παντού μπορώ να πεινάσω. Κάποτε όμως έλαχε να περνάει από μια πόλη που την είχε κυριέψει ο εχθρός της χώρας όπου ζούσε. Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατεβεί από το πεζοδρόμιο. Ο κ. Κόινερ κατέβηκε και διαπίστωσε ξαφνικά ότι είχε αγανακτήσει ενάντια σε αυτόν τον άνθρωπο, και μάλιστα όχι ενάντια στον άνθρωπο μα προπαντός ενάντια στη χώρα που ανήκε ο άνθρωπος αυτός, τόσο, που ευχήθηκε να γίνει ένα σεισμός και να την καταπιεί. Γιατί, -ρώτησε ο κ. Κόινερ- έγινα εθνικιστής εκείνη τη στιγμή; Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή. Μα, γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε την βλακεία: Γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν». Τη φασιστική, χρυσαυγίτικη λοιπόν «βλακεία» τώρα στην αρχή της, πρέπει να «εξολοθρεύσουν» οι ίδιοι οι εργάτες, οι αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι γυναίκες, η νεολαία. Φίλοι και φίλες Συντρόφισσες και σύντροφοι Η μακρόχρονη περίοδος κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, από το 1974 μέχρι και σήμερα, δε μπορεί να κρύβει το χαρακτήρα και το περιεχόμενο της σημερινής εξουσίας, που είναι η δικτατορία των μονοπωλίων. Ο λαός δε θα πρέπει να ξεχνά ότι, ανεξάρτητα από ποια μορφή παίρνει αυτή η δικτατορία, το πολιτικό σύστημα, το κράτος της, παραμένει ταξικό, αντιλαϊκό, προσανατολισμένο στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και την καταπίεση των άλλων λαϊκών στρωμάτων και σε φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης και σε φάση καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Άλλωστε, τόσο η ιστορία της 7χρονης δικτατορίας, όσο και η διεθνής πείρα, διδάσκει αυτό ακριβώς. Ότι η εξουσία των μονοπωλίων μπορεί να ασκείται τόσο μέσα από κοινοβουλευτικές μορφές διακυβέρνησης, όσο και από ανοιχτά δικτατορικές. Ανάλογα με το τι εξυπηρετεί κάθε φορά την αστική τάξη, την ανάγκη διαιώνισης και σταθεροποίησης της εξουσίας της, την ανάγκη ενσωμάτωσης του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Δεν θα διστάσει το σύστημα σε καμία περίπτωση να πετάξει το κοινοβουλευτικό του προσωπείο και να καταργήσει πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, που σήμερα θεωρούνται αναγκαστικά αυτονόητες, αν διαπιστώσει ότι η εξουσία του απειλείται, τίθεται σε κίνδυνο. Σήμερα οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, έτσι όπως την γνωρίσαμε μεταπολιτευτικά έχει τελειώσει. Η άρχουσα τάξη, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι σε θέση να ενσωματώνουν τις εργατικές-λαϊκές μάζες, όπως παλιότερα. Το «καρότο» μάλλον τους έχει τελειώσει. Τώρα όλο και περισσότερο κραδαίνουν το μαστίγιο. Οι αντιθέσεις και η κρίση του συστήματος είναι τόσο βαθιές που το αναγκάζουν να πάρει πίσω όλες τις παραχωρήσεις που έκανε σε προηγούμενη φάση της ανάπτυξης του, κάτω φυσικά και από την πίεση των λαϊκών αγώνων. Σήμερα αυτά τα περιθώρια έχουν στενέψει. Έχουν βάλει μπροστά ακόμη πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα εξαθλίωσης των λαϊκών οικογενειών για να υπερασπιστούν την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, για να στηρίξουν το σάπιο σύστημά τους. Συνοδεύουν αυτή τη βάρβαρη πολιτική με μέτρα κρατικής καταστολής και περιορισμού των λαϊκών ελευθεριών που αποτυπώνεται και στο κυβερνητικό δόγμα «Νόμος και Τάξη». Η αστική τάξη όλο και περισσότερο φαίνεται να μη συμβιβάζεται ακόμα και με την αστική δημοκρατία που η ίδια καθιέρωσε. Οι εξελίξεις στη χώρα μας προμηνύουν ότι η πλήρης στροφή στην αντίδραση μπορεί να αποκρυσταλλωθεί και σε νέα συνταγματική αναθεώρηση. Άλλωστε είναι ήδη έτοιμοι τέτοιοι ευρωενωσιακοί νόμοι και μηχανισμοί, προετοιμάζονται νόμοι για τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία, ενώ στρώνεται το έδαφος για περιορισμούς στη δράση και λειτουργία των κομμάτων, με το διαχωρισμό τους σε κόμματα «εντός και εκτός του συνταγματικού τόξου», με επεμβάσεις στα εσωτερικά των κομμάτων και στόχο το ΚΚΕ, που χωρίς περικοκλάδες διακηρύσσει την πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και τη νίκη της σοσιαλιστικής εργατικής εξουσίας.  Τρέμουν τη λαϊκή αφύπνιση. Η επιλογή να τσακίσουν το κίνημα, να παρεμποδίσουν και την παραμικρή ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, συνδέεται αναπόσπαστα με τον περιορισμό της δράσης του ΚΚΕ, με την προετοιμασία του εδάφους μέσω συκοφαντίας και με την ανακήρυξη του αντικομουνισμού ως επίσημης κρατικής ιδεολογίας, με την αξιοποίηση της γνωστής θεωρίας των «δύο άκρων», εξισώνοντας ανιστόρητα τον φασισμό  με τον κομμουνισμό, που είναι ο πιο σταθερός ο πιο αδιάλλακτος εχθρός του φασισμού. Το ίδιο έκανε και η χούντα των συνταγματαρχών. Το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποίησαν τότε για να κάνουν τη δικτατορία, ήταν ο «κομμουνιστικός κίνδυνος». Παρά το γεγονός ότι τέτοιο κίνδυνο δεν διέτρεχαν η αστική τάξη και οι ξένοι σύμμαχοί της, ο ισχυρισμός αυτός επιβεβαίωσε ακόμα μια φορά ότι ο αντικομουνισμός είναι πάντα ο προπομπός για την περιστολή και κατάργηση ακόμα και αστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, για την επιβολή γενικότερων αντιλαϊκών μέτρων, που θίγουν άμεσα και βίαια τα πιο ζωτικά συμφέροντα όλων των εργαζομένων και όχι μόνο των κομμουνιστών. Γι’ αυτό άλλωστε δεν την πλήρωσαν μόνο οι κομμουνιστές. Ήρθε και η σειρά όλων των άλλων, που άνοιξαν το δρόμο στο φασισμό. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους ορισμένοι που υπηρετούν την σημερινή εξουσία από διάφορες θέσεις ή άλλοι που ετοιμάζονται να κυβερνήσουν, κάποιοι που αποκαλούνται και «αριστεροί», σε ποιον ανοίγουν το δρόμο όταν τους πιάνει ο αντικομουνιστικός παροξυσμός. Εργαζόμενοι -εργαζόμενες Η στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967, που είχε τη στήριξη των ΗΠΑ και της αστικής τάξης στην Ελλάδα, μπόρεσε να επιβληθεί γιατί δεν βρήκε απέναντί της έναν λαό πολιτικά και ιδεολογικά προετοιμασμένο, οργανωμένο, αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, αξιοποιώντας και τις οξυμμένες αντιθέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντίθετα, η πραγματική δύναμη του λαού ήταν υπονομευμένη από αυταπάτες, από την αναμονή των εκλογών που δήθεν θα έδιναν λύση σε χρονίζοντα λαϊκά προβλήματα, καθώς και από το κλίμα υποταγής και μοιρολατρίας, με την περίφημη «αστική νομιμότητα». Παρά το αρχικό «μούδιασμα» του λαού όμως, το κίνημα ενάντια στη δικτατορία αναπτύχθηκε με την τεράστια συμβολή των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, με τη δράση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τη διάδοση του παράνομου Ριζοσπάστη, του Οδηγητή και άλλων αντιδικτατορικών εντύπων. Ελπίδα, ώθηση στην αντιδικτατορική πάλη έδωσε η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών στις φυλακές, στις εξορίες, καθώς και η άρνηση της υπογραφής δήλωσης μετανοίας. Η διεθνής αλληλεγγύη των σοσιαλιστικών χωρών, του παγκόσμιου εργατικού κινήματος αποτέλεσε σημαντική βοήθεια στο λαό.             Σάλπισε το μήνυμα της  Αντίστασης, Ανυπακοής, Αντεπίθεσης.             Μήνυμα αγώνα. Ότι τα πάντα κατακτιούνται με θυσίες, με κόπο, με πάλη σκληρή. Τίποτα δεν χαρίζεται. Είναι αυτό που από χρόνια τονίζει το ΚΚΕ.             Ακούμε και σήμερα γύρω μας ότι «δεν γίνεται τίποτα», «ο κόσμος δεν καταλαβαίνει», «είναι μάταιος ο αγώνας», «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση». Κάποιοι πατάνε πάνω σε υπαρκτά προβλήματα, μέσα σε αρνητικούς συσχετισμούς, σε δύσκολες καταστάσεις, για να σπείρουν τη μοιρολατρία, την απογοήτευση, τον πανικό, να περάσουν την γραμμή της υποταγής, του συμβιβασμού.             Κι όμως. Πάντα έτσι ήταν στην αρχή. Όμως πάντα αστράφτει και βροντάει τελικά ο λαός. Ετσι άστραψε και βρόντηξε ο τόπος από τον ηρωικό ένοπλο αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ.             «Δεν γίνεται τίποτε με τη χούντα. Θα κάτσει χρόνια, δεν μπορούμε να την διώξουμε», έλεγαν σε όσους ξεκίνησαν την αντιδικτατορική πάλη. Μέχρι που αναπτύχθηκε η αντίσταση, έγινε ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου και έπεσε η χούντα μετά από λίγους μήνες.    «Δεν μπορούμε», λένε σήμερα, «να τα βάλουμε με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ. Είναι ισχυροί και θα μας τσακίσουν». Αλλά αναπτύχθηκε η πάλη, ο αγώνας.             Σε όλες τις εποχές, πάντα, κάτι βρίσκουν να λένε για να φοβίζουν το λαό, για να κάτσει στα αυγά του. Κι όμως! Μπορεί για κάποια χρόνια, για ένα διάστημα, να υπάρχει δισταγμός, δυσκολία, όμως τελικά οι αντιθέσεις διαβρώνουν κάθε αντιδραστική πολιτική, το εργατικό λαϊκό κίνημα ανδρώνεται, ανατρέπει συσχετισμούς και βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις. Μιλάει ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός! Φτάνει να υπάρχει δύναμη οργανωμένη και αποφασισμένη να ηγηθεί του αγώνα. Σήμερα το ΚΚΕ  σαλπίζει τη μόνη εναλλακτική λύση και προοπτική: Άλλο δρόμο ανάπτυξης με τον εργαζόμενο λαό στην εξουσία! Όμως το 1974 το ΚΚΕ προειδοποίησε και δεν το άκουσαν πάλι τότε οι περισσότεροι. Μίλησε – και σωστά – για συμβιβασμό και αλλαγή σκυτάλης μεταξύ της χούντας, του αστικού πολιτικού κόσμου και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, κυρίως των ΗΠΑ για μετάβαση σε κοινοβουλευτική δημοκρατία. Άλλωστε η συσσωρευμένη λαϊκή οργή από την 7χρονη δικτατορία, από την καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και κυρίως από το γεγονός ότι η χούντα άνοιξε την πόρτα στην τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο,  είχαν εξαντλήσει τα όρια της χούντας και επέβαλλαν αυτή τη μετάβαση Το Κόμμα μας όλα αυτά τα χρόνια αξιοποίησε τα όποια περιθώρια αφήνει η κοινοβουλευτική δημοκρατία για να επιβάλλει τη νόμιμη δράση του, για να δυναμώσει την παρέμβασή του στις εργατικές-λαϊκές μάζες, να ενισχύσει την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε όλες της τις μορφές. Και την αστική κοινοβουλευτική και τη δικτατορική. Δεν είναι αλήθεια ότι η νόμιμη δράση χαρίστηκε στο ΚΚΕ από την κυβέρνηση Καραμανλή. Αυτό το αναπαράγουν και αστοί πολιτικοί και οπορτουνιστές. Το ΚΚΕ επέβαλε τη de facto νομιμοποίηση του πολύ πιο πριν, άνοιξε γραφεία, κυκλοφόρησε νόμιμα την εφημερίδα του, τον Ριζοσπάστη. Συντρόφισσες και σύντροφοι Σήμερα, ο λαός, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα νέο γύρο αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων, μετά την τελευταία συμφωνία με την τρόικα. Η εξαφάνιση του διαμορφωμένου από τη συλλογική σύμβαση κατώτατου μισθού, γενικότερα των συλλογικών συμβάσεων και η αντικατάσταση τους από κατώτατο μισθό που αποφασίζει η κυβέρνηση και από ατομικές συμβάσεις, η μονιμοποίηση του χαρατσιού, το χτύπημα των συντάξεων και όποιων κοινωνικών παροχών, επιβεβαιώνουν ότι τα βάρβαρα μέτρα όχι μόνο είναι προαποφασισμένα, αλλά δε θα έχουν τελειωμό, όσο η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, όσο οι αντιθέσεις στην ΕΕ οξύνονται και κυρίως όσο ο λαός δε βάζει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις, με την πάλη και τη συμμαχία του, ανακόπτοντας τη σημερινή πορεία και βάζοντας πλώρη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Είναι ξένη προς τα λαϊκά συμφέροντα η αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ, που τις τελευταίες ημέρες διεξάγεται μέσα από τα συνέδρια και τα συμπόσια που διοργανώνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος διαθέτει την καλύτερη συνταγή επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, κρύβοντας ότι αυτή η ανάπτυξη θα στηριχτεί πάνω στα ερείπια των εργατικών, λαϊκών κατακτήσεων. Θα συνοδεύεται από υψηλά ποσοστά ανεργίας, μόνιμης φτώχειας και εξαθλίωσης για τα λαϊκά στρώματα. Το κερασάκι στην αντιλαϊκή τούρτα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «θα στηρίξει επιχειρηματίες που σέβονται τους εργατικούς νόμους»!  Αλήθεια, ποιούς νόμους; Αυτούς τους βάρβαρους που ψηφίστηκαν; Οι επιχειρηματίες βέβαια, είναι σίγουρο, θα σεβαστούν την εργασιακή ζούγκλα. Εξ ού και το θερμό χειροκρότημά τους προς τον κύριο Τσίπρα. Και οι δύο –κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση- εξωραΐζουν την ΕΕ, σε μια περίοδο που ξεθωριάζουν τα παλιά συνθήματα και των δύο, αλλά και των άλλων κομμάτων, για την πολυδιαφημιζόμενη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» και τη «σύγκλιση». Η κυβέρνηση εκβιάζει το λαό για την ανάγκη τήρησης των δεσμεύσεων, υλοποίησης όλων των αντιλαϊκών μέτρων προκειμένου να διασφαλιστεί η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη μιλάει για μια αναμόρφωση της Ευρωζώνης και της ΕΕ, με μια συμμαχία των χωρών του Νότου, που θα αντιπαρατεθεί στη Γερμανία. Κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι τα μέτρα των μνημονίων είναι ενταγμένα στη στρατηγική της ΕΕ για ενίσχυση των καπιταλιστικών κερδών. Γι’ αυτό και εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, και στις χώρες του Νότου, ανεξαρτήτως μνημονίου. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως κάθε συμμαχία καπιταλιστικών κρατών είναι μια λυκοσυμμαχία, που είτε επικρατούν μέσα σε αυτή η Γερμανία και οι δορυφόροι της, είτε άλλες συμμαχίες και άξονες, θα παραμένει εχθρός των εργαζομένων και των λαών. Εξαπατά το λαό ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν τον καλεί να στηρίξει μια κυβέρνηση «εντός τειχών» της ΕΕ και του καπιταλιστικού μονόδρομου που δήθεν, αν διαπραγματευτεί πιο δυναμικά, θα τον ανακουφίσει από τα σημερινά βάσανα!!! Αυτοί οι ψευτολεονταρισμοί δοκιμάστηκαν και στην Κύπρο και το αποτέλεσμα ήταν οδυνηρό για το λαό. Αυτή η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ τον οδηγεί να αναζητά συμμαχίες στη λαϊκή δεξιά, στο κόμμα του Καμένου, να εκθειάζει το μοντέλο διαχείρισης Ομπάμα και τα σχέδια Μάρσαλ. Αυτή η στρατηγική που δίνει διαπιστευτήρια στο κεφάλαιο, μαζί με την προσπάθεια εξαπάτησης του λαού, οδηγεί το ΣΥΡΙΖΑ να αλλάζει κάθε μέρα θέση για το μνημόνιο και ανάλογα βέβαια με το ακροατήριο. Με πιο πρόσφατη θέση αυτή για την αναστολή του μνημονίου που την άλλη μέρα το πρωί πάλι την διόρθωσε, όχι ότι την άλλαξε. Διατυπώνει θέσεις που θυμίζουν αντιγραφή κυβερνητικών προγραμμάτων προεκλογικών του Γιώργου Παπανδρέου ή του Κώστα Καραμανλή. Αυτά θυμίζουν τα 5+3 μέτρα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εξελίξεις στην ευρωζώνη και γενικά στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, η ένταση της κρίσης και των μεγάλων αδιεξόδων του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, οξύνουν και τη διαπάλη ανάμεσα στα βουβάλια της κεφαλαιοκρατίας, για το ποια είναι πιο συμφέρουσα λύση- διέξοδος, όχι για το λαό αλλά για τα συμφέροντά τους, για το ποιο μείγμα διαχείρισης θα επιλέξουν. Φυσικά αυτό δεν αναιρεί την συμφωνία τους στη γενική κατεύθυνση. Όποιο μείγμα επιλέξουν, ο λαός θα την πληρώσει ξανά με διατήρηση της ανεργίας, της εξαθλίωσης και της φτώχειας. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσονται και διάφορες προσπάθειες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, αυτού τουλάχιστον που γνωρίσαμε μεταπολιτευτικά. Το προετοίμαζαν μεθοδικά, βρέθηκαν σε ετοιμότητα να δουν έγκαιρα τη μεγάλη πτώση του ΠΑΣΟΚ πέρσι, πόνταραν πρώτα στο κόμμα της ΔΗΜΑΡ, μετά στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Το δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθούν να δημιουργήσουν τους βολεύει. Ποντάρουν αρκετά για να περάσουν τα αντιλαϊκά σχέδιά τους με μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, και την γρήγορη μετάλλαξή του από απλό οπορτουνιστικό, σε  νέο σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό μόρφωμα. Παράλληλα βέβαια έχουν και τις εναλλακτικές τους λύσεις, από τη Χρυσή Αυγή έως τις κυβερνήσεις συνεργασίας με άλλες φτερούγες. Στις φτερούγες θα ενταχθούν -τους αρέσει δεν τους αρέσει σήμερα- όλοι τους, από τους ΑΝ. ΕΛ, μέχρι διάφορα άλλα κόμματα που εμφανίζονται. Κάτι θα ξέρει περί όλων αυτών και ο Σόρος… Δεν είναι θεωρίες συνωμοσίας. Είναι ο πολιτικός σχεδιασμός της αστικής τάξης και των κομμάτων της για την προώθηση, την υλοποίηση της δικής τους στρατηγικής. Το θέμα είναι ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αγρότες, οι ΕΒΕ, να ακολουθήσουν δική τους στρατηγική για να απαλλαγούν από όλους αυτούς οριστικά. Η στρατηγική πρόταση του ΚΚΕ που βρίσκεται στον αντίποδα της  στρατηγικής της αστικής τάξης, υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με άλλα κόμματα του οπορτουνισμού, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή η κίνηση Αλαβάνου, μιλούν για έξοδο από την Ευρωζώνη, επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Τι κάνουν όλοι αυτοί; Κλείνουν απλώς το μάτι σε μερίδα του κεφαλαίου που προετοιμάζεται ή καλοβλέπει μια ενδεχόμενη αποχώρηση από το ευρώ.             Η πρότασή τους είναι παγίδα, έχει στόχο να εγκλωβίσει τη δικαιολογημένη αντίθεση στις πολιτικές της ΕΕ που σήμερα ωριμάζει σε μεγαλύτερα τμήματα του λαού. Αυτή η πρόταση επί της ουσίας, δε θίγει τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, σε άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Δε θίγει την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Δεν αγγίζει δηλαδή τις αιτίες των λαϊκών προβλημάτων. Δεν το ομολογούν ανοιχτά, αλλά είναι πρόταση συμμετοχής σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να κατανοηθεί η ανάγκη η εργατική τάξη να παλέψει ενωμένη και σε συμμαχία με τα άλλα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, ενάντια στον κοινό εχθρό, τα μονοπώλια και τις διεθνείς τους συμμαχίες. Να πέσουν στο κενό οι προσπάθειες της κυβέρνησης και άλλων κομμάτων που προσπαθούν να διασπάσουν τους εργαζόμενους, να τους διαχωρίσουν σε δημόσιους- ιδιωτικούς, σε ξένους και Έλληνες, σε όσους έχουν δουλειά και όσους είναι άνεργοι. Η επίθεση στους εργάτες γης της Μανωλάδας δεν ήταν μια μεμονωμένη ενέργεια, ούτε στρέφεται αποκλειστικά σε βάρος μεταναστών. Είναι επίθεση συνολικά στην εργατική τάξη, με αναπαραγωγή όμως και του ρατσισμού. Είναι συνέπεια της πολιτικής που οξύνει την εκμετάλλευση και αποθρασύνει την εργοδοτική τρομοκρατία. Πολύ περισσότεροι εργάτες θα βρεθούν το επόμενο διάστημα αντιμέτωποι με τη βία και τον αυταρχισμό είτε των πληρωμένων μπράβων των αφεντικών, των μαντρόσκυλων της Χ.Α., είτε των μηχανισμών καταστολής του κράτους. Το εργατικό – λαϊκό κίνημα έχει τη δύναμη μαζικοποιώντας και δυναμώνοντας τις γραμμές του να ακυρώσει αυτά τα σχέδια, να τσακίσει την κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία που θα συνοδεύει το επόμενο διάστημα όλο και περισσότερο την αντιλαϊκή πολιτική. Με αφορμή τις απολύσεις στο δημόσιο ξεδιπλώνεται η γνωστή προπαγάνδα ότι για την καπιταλιστική κρίση και τις συνέπειες στο λαό, φταίει το υπερτροφικό δημόσιο, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι επίορκοι που χρησιμοποιούνται ως άλλοθι, ότι φταίνε οι παθογένειες του κρατικού τομέα. Όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοιες, άλλωστε το αστικό κράτος από μόνο του είναι εχθρικό για το λαό, δεν μερεμετίζεται.  Αυτοί που τα λένε αυτά όλα τα προηγούμενα χρόνια, ενοχοποιούν διάφορα συμπτώματα και λειτουργίες της καπιταλιστικής οικονομίας και του αστικού πολιτικού συστήματος. Πότε τις τράπεζες, πότε τη διαφθορά, πότε την υπαρκτή κομματική ρουσφετολογία, άλλοτε κάποιους κλέφτες πολιτικούς -όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοιοι- για να κρύψουν αυτό που σήμερα μπορούν να κατανοήσουν περισσότεροι εργαζόμενοι: Ότι η κρίση είναι σύμφυτη του συστήματος, είναι γέννημα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Κλείνουν φυλακή μερικούς, όπως τον Άκη Τσοχατζόπουλο που σήμερα γίνεται η δίκη του, είτε άλλους, που η ενοχή τους είναι πασιφανής ή θέλουν να τους ξεφορτωθούν σαν στυμμένες λεμονόκουπες, για να συνεχίσουν οι υπόλοιποι να προωθούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική σε ένα αστικό κράτος που γεννάει όλους αυτούς. Το αστικό κράτος του παρελθόντος είναι δικό τους συνειδητό δημιούργημα. Δεν αφορά επιμέρους λάθη και παθογένειες. Το αστικό κράτος τα προηγούμενα χρόνια, ιδιαίτερα τις δεκαετίες ‘70 και ‘80, μεγάλωσε γιατί αυτό απαιτούσαν εκείνη την περίοδο οι ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι ανάγκες του κεφαλαίου για εκτεταμένες επενδύσεις σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, που εξαιτίας του μεγέθους τους αλλά και της μη γρήγορης απόδοσης κέρδους, έπρεπε να τις αναλάβει εξ ολοκλήρου ο συλλογικός καπιταλιστής, το  κράτος των μονοπωλίων. Σήμερα η φάση αυτή πέρασε. Η μεγάλη συσσώρευση κεφαλαίων, που αναζητούν κερδοφόρα διέξοδο, έκανε αναγκαία την ιδιωτικοποίηση όλων αυτών των τομέων και την επέκταση και σε άλλους, όπως στην υγεία, στην παιδεία, την πρόνοια, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι αναδιαρθρώσεις ξεκίνησαν από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και σήμερα επιταχύνονται σε συνθήκες κρίσης. Αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις θα τις πληρώσει πολύ ακριβά η λαϊκή οικογένεια, όλοι οι εργαζόμενοι και όχι μόνο όσοι εργάζονται σήμερα στο δημόσιο. Όμως, και όταν «μεγάλωνε» η κρατική επιχειρηματικότητα και η κρατική υπαλληλία, τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80, και σήμερα που «μικραίνουν» το κράτος τους, παρέμενε και παραμένει πάντα το ίδιο κράτος των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών. Το κράτος αυτό δε μπορεί να αλλάξει, να γίνει φιλολαϊκό, πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων, να ανατραπεί, μαζί με την οικονομία πάνω στην οποία στηρίζεται. Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση ότι το πρόβλημα των ιδιωτικοποιήσεων είναι τάχα το τίμημα - η διαφάνεια - οι όροι των ιδιωτικοποιήσεων, είναι μια τρύπα στο νερό, είναι το όπλο της υποκριτικής σκανδαλολογίας. Άλλωστε, και αυτός μιλάει για συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με στήριξη της δήθεν υγιούς επιχειρηματικότητας, που θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα για το λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ορκίζεται στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, μιλάει για καλούς επενδυτές, επιλέγει προφανώς κάποιους, έχει τους λόγους του, κρύβοντας ότι βασικό κριτήριο των επενδύσεων και της ανταγωνιστικότητας είναι να πληρώνονται με μισθούς Βουλγαρίας οι εργάτες, να δίνονται όλο και περισσότερες φοροαπαλλαγές στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που ήδη δεν ξέρουν τι έχουν, την ώρα που ο λαός υποφέρει, κλείνουν τα μικρομάγαζα, όλο και περισσότεροι αγρότες αποσύρονται, οι στρατιές των ανέργων μεγαλώνουν. Φίλοι και φίλες Δεν μας διαφεύγει της προσοχής, μαζί με όλα τα άλλα, ότι οι τελευταίες εξελίξεις με το ζήτημα της αντιμετώπισης της ΑΟΖ, και το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει βγει στο σεργιάνι για τη συνεκμετάλλευση της ενέργειας με γειτονικές χώρες της Μεσογείου, την έρευνα για υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο, στην Κρήτη και στα Ιόνια, φέρνουν στην επικαιρότητα τον λυσσαλέο πόλεμο ανάμεσα στα πιο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Και τα παλιά (όπως οι ΗΠΑ--Γερμανία- Αγγλία- Γαλλία) και νέα (όπως η Ρωσία- Κίνα κ.λπ.), γεγονός που εμπλέκει πιο πολύ τη χώρα μας σε κινδύνους εμπλοκής σε ένα πόλεμο, στο πλευρό της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Οι μεγάλες αντιθέσεις με την Τουρκία, την Αλβανία αλλά και τη Αίγυπτο θα εκφραστούν ακόμα πιο έντονα στον ελλαδικό χώρο και της ευρύτερης περιοχής, έτσι που τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί ακόμα και πολεμική εμπλοκή αυτών και άλλων  χωρών. Η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να είναι ιδεολογικά, πολιτικά, κατάλληλα προετοιμασμένοι και οργανωμένοι. Συντρόφισσες και σύντροφοι Με το 19ο Συνέδριό μας αποκτήσαμε νέο πρόγραμμα, πολιτικές αποφάσεις,  προσαρμοσμένες στις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων. Ενσωματώνοντας επεξεργασίες που συλλογικά αποφασίσαμε, με πλατιά δημοκρατική συζήτηση που έγινε σε όλο το Κόμμα, αξιοποιώντας δημιουργικά την αποκτημένη πλέον εμπειρία και ωριμότητα μιας κοπιαστικής πορείας, ταυτόχρονα μελέτης και δράσης δεκαετιών. Αποτελούν πολύτιμα εργαλεία στην συνολική ανάπτυξη της σκέψης και πρακτικής δράσης όλου του κόμματος, μπορούν να γίνουν κατευθυντήριες ιδέες- θέσεις στην δράση των λαϊκών μαζών, της νεολαίας, πρώτα απ’ όλα της εργατικής τάξης. Όλο το Κόμμα, η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, να πάρουμε όλα εκείνα τα συνδυασμένα μέτρα για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στην αποστολή μας, να ηγηθούμε της πάλης της εργατικής τάξης, για την κοινωνική συμμαχία, στον αγώνα για την κατάκτηση της εξουσίας. Η πάλη μας στόχο έχει σήμερα: --- τη συσπείρωση δυνάμεων, με επίκεντρο τα οξυμμένα προβλήματα, την διέξοδο από την κρίση υπέρ του λαού, --- τη λαϊκή συμμαχία των δυνάμεων που έχουν συμφέρον να παλέψουν ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στον καπιταλισμό, --- την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, --- την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στους κλάδους, στους χώρους της μόρφωσης, όπως της επαγγελματικής εκπαίδευσης, στα σχολεία, στα ΑΕΙ- ΤΕΙ, στα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Προτείνουμε στο λαό και τη νεολαία, τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, έχοντας  σαν βασικά συνθήματα την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και τον αγροτικό παραγωγικό συνεταιρισμό, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ, τη μη συμμετοχή σε στρατιωτικο- πολιτικές επεμβάσεις, σε πόλεμο. Δεν κρύβουμε ότι ο στρατηγικός του σκοπός είναι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας της εργατικής τάξης, η ανατροπή της αστικής εξουσίας. Με την πρότασή μας για την Λαϊκή Συμμαχία που κατευθύνεται στην πάλη για εργατική λαϊκή εξουσία, κάνουμε εκείνους τους απαραίτητους συμβιβασμούς, αφού δεν είναι δυνατόν να απαιτήσουμε η συμμαχία να συμφωνήσει με το δικό μας πρόγραμμα. Δεν επιδιώκουμε, ακριβώς γιατί δεν έχουμε αυταπάτες, ούτε πετάμε στα σύννεφα,  το πρόγραμμα του ΚΚΕ να γίνει ατόφιο πρόγραμμα της συμμαχίας. Στην κατεύθυνση της πάλης θα συμφωνήσουν οι σύμμαχοι, αλλά και στο ζήτημα να έλθει ο λαός στην εξουσία. Δεν είναι ακριβώς ίδια τα συμφέροντα του εργάτη με τον αυτοαπασχολούμενο ή τον αγρότη. Τους ενώνει όμως ο αγώνας ενάντια στα μονοπώλια. Από ορισμένους υπάρχει μια εμμονή, όταν μιλούν για συμμαχία, να εννοούν συμμαχία ανάμεσα σε κόμματα. Παλιά αμαρτία κι αυτή. Στη λογική τους εξοβελίζεται ουσιαστικά η συμμαχία σε κοινωνικό επίπεδο. Θέλουν το λαό να ψηφίζει και απλά να στηρίζει μια κυβέρνηση διαχείρισης κι από κει και πέρα τίποτε άλλο. Η κοινωνική Λαϊκή Συμμαχία που προτείνει το ΚΚΕ, βεβαίως θα είναι πολιτικοποιημένη, ριζοσπαστική, θα θέτει το ζήτημα της εξουσίας, το «ποιος- ποιον», δεν είναι γενικά κι αφηρημένα κάτι σαν ΚΕΠ, σαν «Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών». Η βάση της συμμαχίας είναι μέσα στο λαό, απευθύνεται σε όλους τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους, τις γυναίκες, ανεξαρτήτως των σημερινών πολιτικών τους πεποιθήσεων, με κριτήριο σε ποια τάξη ανήκουν, σε ποιο κοινωνικό στρώμα, κι όχι με κριτήρια που χρησιμοποιούν άλλες δυνάμεις για να μπερδεύουν, όπως από δω οι «δεξιοί» από κει οι «αριστεροί», από δω οι «μνημονιακοί», από εκεί οι  «αντιμνημονιακοί» και άλλα τέτοια. Αυτός είναι αποπροσανατολισμός, κάλπικος διαχωρισμός το λαού. Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ είναι η πιο πλατιά πολιτική που ενώνει τις λαϊκές δυνάμεις. Οπωσδήποτε δεν αντιμετωπίζουμε το ζήτημα στατικά, την συμμαχία, με βάση τον σημερινό συσχετισμό μόνο, ή με βάση τις σημερινές συνθήκες. Θα εξελίσσεται συνεχώς, θα αναπτύσσεται, θα δυναμώνει. Άλλο βεβαίως στις σημερινές συνθήκες, άλλο σε συνθήκες όπου υπάρχει επαναστατική κατάσταση, οδηγείται το κίνημα σε εξέγερση για την εξουσία. Συντρόφισσες και σύντροφοι Νέοι και νέες Φίλοι και φίλες Προχωράμε μπροστά. Με αποφασιστικότητα, ορμή, γνώση, πείρα, θέληση. Πολύτιμο στήριγμά μας η νέα βάρδια του Κόμματος, η επαναστατική οργάνωση νεολαίας, η ηρωική Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας. Μαζί, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες με την τεράστια πείρα, την ανιδιοτέλεια, που με την στάση τους διαπαιδαγωγούν τις νεότερες γενιές, αποτελούν παράδειγμα για όλους μας, αναγνωρίζεται η προσφορά τους ευρύτερα από τους απλούς ανθρώπους όλης της χώρας και διεθνώς. Σύντροφοι και συντρόφισσες που έδωσαν και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους ιδιαίτερα τα τελευταία 20 χρόνια για να ανασυγκροτηθεί το ΚΚΕ, να προχωρήσει η λαϊκή πάλη, να ανακουφιστεί ο λαός. Καταφέραμε με την συμβολή τους να αντέξουμε στις θύελλες, να αναπτύξουμε τις επεξεργασίες μας, να μελετήσουμε πρωτοπόρα ζητήματα της στρατηγικής μας, να ανδρωθεί το κόμμα. Συνεχίζουμε όλοι και όλες μαζί, δυναμικά, κάθε μέρα, κάθε ώρα, ο καθένας και η καθεμιά από το μετερίζι του. Δίνουμε τη μάχη για την λαϊκή συμμαχία, για να έρθει ο λαός στην εξουσία, για το σοσιαλισμό, με ισχυρό ΚΚΕ. ΑΘΗΝΑ 22/4/2013                          ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

το περιβάλλον που διαμορφώνει επικίνδυνες εξελίξεις για το συριακό λαό, για τους λαούς της περιοχής. Το ΚΚΕ έγκαιρα έχει προειδοποιήσει για αυτούς τους κινδύνους.             Κρίνεται η κάθε πολιτική δύναμη από τη στάση της στην ωμή επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας στο δικαίωμα του συριακού λαού ο ίδιος να καθορίζει το μέλλον του. ΑΘΗΝΑ 23/4/2013                          ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

δημοσίων υπαλλήλων με άλλοθι το υπαρκτό πρόβλημα των επιόρκων. Πραγματικός στόχος των αλλαγών στο δημόσιο είναι η κατάργηση της σταθερής δουλειάς για όλους τους εργαζόμενους, η συγχώνευση και η κατάργηση φορέων, η παράδοση στα επιχειρηματικά συμφέροντα τομέων κοινωνικής πολιτικής, στην παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, σε άλλες κοινωνικές υπηρεσίες, που θα κληθούν να χρυσοπληρώσουν οι λαϊκές οικογένειες. Μονιμοποιείται το χαράτσι για τα ακίνητα, το οποίο φέτος θα εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ και στη συνέχεια μέσω της εφορίας. Αυξάνεται η τιμή στο ηλεκτρικό ρεύμα, η οποία από 1η Ιουλίου απελευθερώνεται, με αποτέλεσμα ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις για τα λαϊκά νοικοκυριά. Ανεξάρτητα από αν θα ενταχθεί ή όχι στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, πρόθεση της κυβέρνησης είναι η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των εμποροκαταστημάτων με κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, εξυπηρετώντας την πάγια απαίτηση των μεγαλεμπόρων, των πολυκαταστημάτων, των μεγαλοξενοδόχων, των εμπορικών κέντρων και αλυσίδων που θέλουν και με αυτό τον τρόπο να μεγαλώσουν το μερίδιο τους στην αγορά, σε βάρος των μικρών αυτοαπασχολούμενων εμπόρων. Οι ρυθμίσεις για τα τραπεζικά δάνεια δε συνιστούν πραγματική ανακούφιση για τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού τα χρέη τους προς τις τράπεζες δεν μειώνονται ούτε στο ελάχιστο, τη στιγμή που οι τράπεζες λαμβάνουν δεκάδες δισεκατομμύρια επιδοτήσεις για την ανακεφαλαιοποίηση και τα λαϊκά στρώματα έχουν υποστεί τεράστιες περικοπές στα εισοδήματα τους. Το ΚΚΕ έχει καταθέσει στη Βουλή πρόταση νόμου για την ουσιαστική ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, που πρέπει να αποτελέσει στόχο πάλης και διεκδίκησης του κινήματος. Αντίστοιχα είναι πρόκληση να αποκαλούνται οι πολλαπλές έντοκες δόσεις και τα δρακόντεια μέτρα επιβολής της φοροληστείας των λαϊκών στρωμάτων ως φιλολαϊκή ρύθμιση. Πρόκειται για ένταση της φοροεπιδρομής προς τα λαϊκά στρώματα, την ίδια ώρα που εξαγγέλλονται νέες μειώσεις της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου, νέες επιδοτήσεις προς βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές.  Και αυτή η συμφωνία, όπως και οι προηγούμενες, αποδεικνύει αυτό που μόνο το ΚΚΕ λέει στο λαό. Ότι οι κυβερνητικές συμφωνίες με την τρόικα υλοποιούν μια συγκεκριμένη στρατηγική, που συναποφασίζεται στην ΕΕ, υλοποιείται ενιαία σε όλες τις χώρες-μέλη και υπηρετεί τους εγχώριους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, τραπεζικούς, βιομηχανικούς, εμπορικούς. Αυτοί κερδίζουν από την κυβερνητική πολιτική, φορτώνοντας την κρίση και τα χρέη στην πλάτη των λαϊκών στρωμάτων, ενισχύοντας την εκμετάλλευση και τη φοροαφαίμαξη των εργαζομένων, εκτοπίζοντας ακόμη πιο βίαια τους αυτααπασχολουμένους, τα μικρομάγαζα. Ο λαός τώρα πρέπει να βγάλει ουσιαστικά πολιτικά συμπεράσματα. Να καταδικάσει όσους του κρύβουν την αλήθεια για τον πραγματικό χαρακτήρα και τις αιτίες των μέτρων. Να γυρίσει την πλάτη τόσο στους κυβερνητικούς εκβιασμούς και τις ψεύτικες υποσχέσεις ότι οι «θυσίες πιάνουν τόπο και φτάνουν στο τέλος», όσο και στον εμπαιγμό του ΣΥΡΙΖΑ, ότι μια άλλη κυβέρνηση, «εντός των τειχών» της ΕΕ και με τα μονοπώλια κυρίαρχα στην οικονομία, θα καταφέρει να τον ανακουφίσει από τα δεινά που του συσσωρεύουν. Να δώσει τη δική του απάντηση, οργανώνοντας δυναμώνοντας τη λαϊκή συμμαχία, για να απαλλαγεί οριστικά από τα μνημόνια, τα αντιλαϊκά μέτρα και την ΕΕ. ΑΘΗΝΑ  23/4/2013                         ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ