ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ «ΠΡΩΙΝΟ ΑΝΤ1» & ΤΟ Δ/ΓΡΑΦΟ Γ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

            Αυτή η αλλαγή τι σημαίνει για το ΚΚΕ; Μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει την κα Παπαρήγα, με διαδικασίες κομματικές, έτσι όπως το ΚΚΕ ξέρει και τις κάνει εδώ και χρόνια, αναδειχθήκατε εσείς Γενικός Γραμματέας στο Κόμμα. Τι σημαίνει αυτό για το Κόμμα, αλλά τι σημαίνει αυτό και για σας;

            «Ο καταμερισμός δουλειάς κάθε φορά καθορίζεται από την Κεντρική Επιτροπή, από τα Συνέδρια του Κόμματος, δεν είναι κάτι διαφορετικό ή ιδιαίτερο αυτό.

            Βεβαίως, αλλαγή πολιτικής σηματοδότησε το 19^ο Συνέδριο με τις αποφάσεις του, όχι στη στρατηγική, στο πρόγραμμα του Κόμματος, αλλά ενσωματώνοντας όλη αυτή την πείρα όλων αυτών των χρόνων, τις επεξεργασίες που κάναμε και βεβαίως τη συζήτηση που έγινε στις κομματικές οργανώσεις, ευρύτερα με το λαό, με την ελληνική κοινωνία. Και βεβαίως το Συνέδριο αποφάσισε ομόφωνα το πρόγραμμα, επικρότησε τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ και βέβαια με μεγάλη πλειοψηφία των μελών του Κόμματος, με 97-98%, όπως είναι ήδη γνωστό, όπως το ανακοινώσαμε. Από αυτή την άποψη είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό το ζήτημα, μας γεμίζει αυτοπεποίθηση για να προχωρήσουμε, έχοντας βέβαια επίγνωση και όλων των δυσκολιών που αντικειμενικά υπάρχουν. Είναι δύσκολη εποχή και λόγω της κρίσης, αυτό που αντιμετωπίζει δηλαδή ο εργαζόμενος, ο άνεργος, η λαϊκή οικογένεια, το αντιμετωπίζουμε και εμείς όλοι ως στελέχη, ως μέλη, ως φίλοι του ΚΚΕ, ευρύτερα και βέβαια ως Κόμμα, όπως και άλλα κόμματα.

            Όμως έχουμε ξαναλέω αυτή τη σιγουριά, την αυτοπεποίθηση που στηρίζεται και στη μεγάλη πείρα της Αλέκας Παπαρήγα. Της πορείας, μιας μεγάλης πορείας η οποία άφησε ανεξίτηλα τη συμβολή της στο κομμουνιστικό κίνημα, στο εργατικό, στο λαϊκό κίνημα της χώρας μας. Αναγνωρίζεται αυτό όχι μόνο στην πατρίδα μας, αλλά και σε άλλες χώρες του κόσμου με τη συμβολή της στο διεθνές κίνημα, για τους αγώνες των εργαζομένων, για την φιλία και τη συναδέλφωση των λαών και βεβαίως η πείρα, η ικανότητά της, όπως και της ίδιας - που είναι παρούσα - δεν είναι κάτι του χθες τελοσπάντων, είναι σήμερα πανταχού παρούσα, βοηθάει, συμβάλει στα πλαίσια του καταμερισμού της ΚΕ του Κόμματος και βεβαίως θα συνεχίσει να συμβάλει. Και δεν είναι φυσικά η μοναδική, είναι πολλά τα στελέχη, τα μέλη του Κόμματος, που έχουν συσσωρευμένη πείρα, μεγάλες ικανότητες, πείρα να βοηθήσουν την εργατική τάξη, το λαό, την ανασύνταξη του κινήματος, την ενίσχυση και ανασυγκρότηση σε στέρεες βάσεις του ΚΚΕ βεβαίως για να ανταποκριθεί στις σημερινές συνθήκες. Που είναι ξαναλέω απαιτητικές, μας βάζουν μπροστά σε πολύ νέα και δύσκολα καθήκοντα».

            Να πάρουμε την επικαιρότητα: Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Και αυτή τη στιγμή έχουμε μία κρίση στην κυβερνητική συμμαχία μεταξύ των κομμάτων που στήριξαν αυτή την κυβέρνηση και την απόφαση των 2 εκ των 3 να κατεβάσουν ένα νομοσχέδιο, το λεγόμενο αντιρατσιστικό. Και τη ΝΔ να λέει «εμείς δεν το ψηφίζουμε». Όπως επίσης και άλλα κόμματα δεν πρόκειται να το ψηφίσουν. Η θέση του ΚΚΕ ποια είναι;

            «Δεν θα σας πω το γνωστό που λέει ο λαός: Ακόμα δεν το είδαμε, Γιάννη το βαφτίσαμε, ή δεν ξέρω πως αλλιώς. Πρέπει να το δούμε συγκεκριμένα αυτό το νομοσχέδιο, αυτή την πρόταση νόμου τελικά. Γιατί ξεκίνησε ως νομοσχέδιο, τελικά γίνεται πρόταση ή προτάσεις νόμου κάποιων κομμάτων, ενοποιείται σε μια πρόταση απ’ ό,τι ακούμε αυτές τις μέρες, ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, που θα κατατεθεί στη βουλή, δεν ξέρουμε ακόμα πότε θα συζητηθεί.

            Λέω δεν θα ασχοληθούμε με αυτό, γιατί βεβαίως πρέπει να το δούμε και συγκεκριμένα για να τοποθετηθούμε και συγκεκριμένα στην ψηφοφορία της βουλής. Αλλά, άλλο αυτό και άλλο το ζήτημα που έχουμε θέσει εμείς από την πρώτη στιγμή ως Κόμμα: Δηλαδή, ότι εδώ έχουμε εκφράσει ανησυχίες σοβαρές, προβληματισμούς και βεβαίως να σας τις ξαναπώ εν ολίγοις και σήμερα: Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο, για ένα νόμο, μια πρόταση νόμου, η οποία ενσωματώνει απ’ ό,τι φαίνεται και έτσι γράφουν όλοι, έτσι λένε, αποφάσεις της ΕΕ, το νόμο – πλαίσιο της ΕΕ, που απευθύνεται στα μέλη – κράτη, στα έθνη – κράτη, και βεβαίως εδώ ανοίγει δρόμους για ποινικοποίηση της πολιτικής άποψης.

            Δεν μένει δηλαδή μόνο στο ρατσισμό, δεν αφορά μόνο το ναζισμό, αν και είναι διαφορετικό. Εδώ μιλάμε για το ρατσισμό και τη ξενοφοβία, απ’ ό,τι φαίνεται. Δεν αναφέρονται απ’ όσο έχω υπόψη μου και στο ναζισμό συγκεκριμένα. Πρέπει να το δούμε τι ακριβώς αναφέρει αυτό το νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου. Και βέβαια με βάση και την πείρα που υπάρχει και προηγούμενων δεκαετιών, αλλά και τη σημερινή από άλλες χώρες, μέλη της ΕΕ, όπου ενσωματώνουν και αντικομμουνιστικούς νόμους και διώξεις ακόμα και συμβόλων. Θα μου πείτε «το κύριο είναι;» Αλλά όμως κάτι συμβολίζει αυτό και βεβαίως ανοίγουν το δρόμο για το ζήτημα της ποινικοποίησης της λαϊκής πάλης, της ταξικής πάλης, της κριτικής απέναντι στο σύστημα. Δηλαδή αν βγει ο άλλος και πει «τούτο εδώ το σύστημα είναι σάπιο, βρώμικο, πρέπει να ανατραπεί, να ανατραπεί ο καπιταλισμός», ανοίγει το δρόμο της ποινικοποίησης αυτής της άποψης.

            Ή το ζήτημα της γενοκτονίας που τέθηκε. Κάποιοι κύριοι, η κα Ρεπούση μάλιστα το είπε πιο καθαρά. Λοιπόν, αυτό το ζήτημα της γενοκτονίας, είναι μεγάλο, της εθνοκάθαρσης επίσης, δεν ξέρω τι νομολογία έχει δημιουργηθεί ακόμα και σε διεθνή δικαστήρια, όπως είναι το διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Να σας θυμίσω μόνο στη Γιουγκοσλαβία τι έγινε, όπου το 90% και πλέον του ελληνικού λαού, οι μαζικοί φορείς, τα πολιτικά κόμματα, τάχθηκαν ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην επέμβαση που έγινε με το πρόσχημα της «εθνοκάθαρσης» ή της «γενοκτονίας» που έκανε ο Μιλόσεβιτς, αφήνοντας απ’ έξω τις δολοφονίες των Ουτσεκάδων και τον εμφύλιο που προκάλεσαν οι επεμβάσεις Αμερικάνων ή άλλων δυνάμεων της ΕΕ κλπ. Άρα, εδώ είναι σοβαρό ζήτημα. Δηλαδή θα ποινικοποιηθεί όλος αυτός ο λαός, όλοι αυτοί οι φορείς, τα κόμματα, οι ξεχωριστοί άνθρωποι, τα πολιτικά πρόσωπα που τάχθηκαν ενάντια στην επέμβαση που έγινε, επειδή το Δικαστήριο της Χάγης, για παράδειγμα, ως νομολογία πλέον ιστορικά έχει κατοχυρώσει ότι είναι γενοκτονία αυτό, είναι εθνοκάθαρση; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

            Και επιτρέψτε μου ένα ακόμα σχόλιο γι’ αυτό το περίφημο ζήτημα της συνοχής της κυβέρνησης. Ποια είναι δική μας αντίληψη γι’ αυτό το ζήτημα. Καταρχήν θεωρούμε με όλη αυτή την ιστορία που έγινε, ότι η ΝΔ έχει στο μυαλό της και την εκλογική πελατεία -να το πω έτσι απλά- ξέρει ότι φεύγουν προς την Χ.Α κάποιοι ψηφοφόροι της, τα λένε οι δημοσκοπήσεις, θέλει να το συγκρατήσει αυτό. Από την άλλη μεριά θέλει να κάνει ανοίγματα και προς το κέντρο, γι’ αυτό λέει ότι «εμείς δεν θα βάλουμε ιδιώνυμα, νόμους που θα ανοίγουν το δρόμο για ιδιώνυμα κλπ». Έχει δηλαδή μια λογική συνέπεια η στάση της αυτή, καταλαβαίνετε εντός εισαγωγικών φυσικά το λέω αυτό. Όπως επίσης και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ θέλουν να έχουν μια διακριτή διαφοροποίηση πλέον, διότι δεν μπορεί να ταυτίζονται σε όλα με την κυβέρνηση που την εκφράζει βασικά η ΝΔ, με τον πρωθυπουργό, με τη στάση της ΝΔ.

            Συνοχή στην κυβέρνηση υπάρχει. Έχουν ψηφίσει όλα τα νομοσχέδια, τους νόμους τους αντιλαϊκούς που επιβάλλονται, είτε από την ΕΕ είτε με απαιτήσεις εδώ της εγχώριας αστικής τάξης και των κομμάτων. Και άρα σκέφτεται και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ επίσης τους ψηφοφόρους.

            Καλά, για τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα να σας πω και μια κουβέντα: Δηλαδή ξεκίνησε από πέρσι με την καταψήφιση του νομοσχεδίου που ήρθε, είχε αρνητική γνώμη, έφτασε να πρωτοστατεί στο να ψηφιστεί αυτός ο νόμος, αυτό το νομοσχέδιο. Και κατέληξε χτες να λέει ότι θα το δούμε, κάπως προσέγγισε λίγο και τη θέση του ΚΚΕ, για να βρίσκεται γενικώς έτσι στα πέριξ, σε επαφή και με αυτό, «να το δούμε, να το μελετήσουμε, είναι αρνητική αυτή η οδηγία, αυτός ο νόμος – πλαίσιο της ΕΕ», μέχρι που γράφεται και σήμερα ότι θα καταθέσει δική του πρόταση νόμου για να μην ταυτιστεί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ στην πρόταση νόμου που θα έρθει».

            Τα προβλήματα της ελληνική κοινωνίας είναι μεγάλα, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους και μάλιστα βγαίνουν από τις ίδιες τις ανεξάρτητες αρχές στην Ελλάδα αλλά και στην ΕΕ. Μιλάνε για ένα μεγάλο ποσοστό ανέργων, μιλάνε για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που ζούνε κάτω από τα όρια της φτώχιας, μιλάνε από την άλλη μεριά για υπερβολική φορολόγηση των Ελλήνων πολιτών, για σκληρά μέτρα προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα που θα αποτελέσουν την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που έχουμε αναλάβει απέναντι στους δανειστές μας.

            Έτσι όπως έχει δημιουργηθεί όμως το πολιτικό σκηνικό φαίνεται πως τα κόμματα δεν έχουν πια τη δυνατότητα να ασκήσουν από μόνα τους μια πολιτική, αλλά να κάνουν συμμαχίες. Φαίνεται και δημοσκοπικά, αλλά φάνηκε και από τις δύο τελευταίες αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις ότι αν δεν υπάρχουν τέτοιες συμμαχίες δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη κυβέρνηση. Το ΚΚΕ απέναντι σε όλα αυτά αισθάνεται μοναξιά; Είναι έξω και μακριά από τέτοιου είδους συνεργασίες ή μπορεί εάν υπάρξουν προγραμματικές συγκλίσεις –ιδεολογικές συγκλίσεις είναι κάπως δύσκολο- αλλά προγραμματικές συγκλίσεις για κάποιους στόχους;

            «Κάθε άλλο. Δεν ισχύουν όλα αυτά που είπατε όσον αφορά το ΚΚΕ. Στο 19^ο Συνέδριο αυτό ακριβώς επεξεργαστήκαμε και συζητήσαμε και αυτό προσπαθούμε να εξηγήσουμε όσο είναι δυνατό αυτό.  Πιστεύουμε όμως ότι τελικά και ο ίδιος ο λαός θα πιστέψει σε αυτή τη δύναμη της πρότασης του ΚΚΕ, τη θεωρούμε τη μόνη ρεαλιστική και κατά τη γνώμη μας τη μόνη πλατιά, εκτός από ρεαλιστική, ενωτική πρόταση που ακουμπά τη βάση της κοινωνίας, η οποία βιώνει όλα αυτά τα προβλήματα. Δηλαδή και ο εργάτης και ο αγρότης και ο επαγγελματίας, ο βιοτέχνης, ο έμπορος, ο νέος, η γυναίκα, τους απασχολούν αυτά τα προβλήματα που αναφέρατε πριν. Ή που παρακολούθησα και πριν κατά τη διάρκεια της συζήτησης που είχατε με τους καλεσμένους σας. Από το φορολογικό μέχρι την ανεργία, μέχρι όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

            Και βεβαίως στην περιγραφή αυτών των προβλημάτων είμαστε όλοι σύμφωνοι, δεν υπάρχει πολιτικό κόμμα, πολιτική δύναμη ή κλάδος εργαζομένων ή τμήμα του λαού, που να μην λέει ότι έτσι είναι η κατάσταση, να μην τη βιώνει, να μην βασανίζεται, να μην τον απασχολεί καθημερινά. Το πρόβλημα όμως δεν είναι η περιγραφή των προβλημάτων, ο εντοπισμός των προβλημάτων ή η γενική αγανάκτηση απέναντι σ’ αυτούς που δημιουργούν αυτά τα προβλήματα. Αλλά, είναι να ψάξουμε και να συζητήσουμε μέσα στην εργατική τάξη, μέσα στο κίνημα, μέσα στο λαό που οφείλονται αυτά τα προβλήματα, ποιες είναι οι αιτίες τους, πως φτάσαμε εδώ, ποιοι τα δημιούργησαν. Όχι μόνο γενικά για να πούμε μόνο «πριν 15 -20 χρόνια έγινε κι αυτό» ή «εκείνος ευθύνεται», πρέπει να το κάνουμε και αυτό, αλλά κυρίως πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα για το σήμερα και το αύριο. Γιατί αν δεν δεις πως ξεκίνησε, ποια είναι η αιτία της κρίσης, ποια είναι η αιτία αυτών των αντιλαϊκών νόμων, δεν θα μπορέσεις και να χαράξεις και ένα σαφή, ρεαλιστικό δρόμο για το λαό, για τη χώρα, για τους εργαζόμενους».

            Αυτό ακριβώς που εσείς θεωρείτε συγκριτικό πλεονέκτημα, είναι αυτό το σημείο με το οποίο προσπαθούν να σας απομονώσουν οι αντίπαλοί σας. Έχω ακούσει πολλές φορές στη βουλή να λένε: Το ΚΚΕ κρατάει μια συνεπή στάση. Έχει μια άποψη δική του που μιλάει για ανατροπή του συστήματος, έξω από το ΝΑΤΟ, έξω από την Ευρώπη, επιμένει με αυτή την άποψη. Μπράβο σας που τόσα χρόνια έχετε αυτή την άποψη, ανεδαφική κατά τη γνώμη μας, ελάτε να συζητήσουμε οι υπόλοιποι.

            Μήπως αυτό πραγματικά απομονώνει το ΚΚΕ και δημιουργεί την αίσθηση σε έναν πολίτη ότι εσείς έχετε κάποιες εμμονές για τις οποίες δεν πρόκειται ποτέ να κάνετε πίσω;

            «Υπάρχει μια παρανόηση. Εμείς επεξεργαστήκαμε πρόταση εξουσίας, πρόταση διακυβέρνησης. Είναι αστείο πράγμα τώρα να λέει κάποιος ότι ένα κόμμα και μάλιστα το ΚΚΕ, το οποίο δημιουργήθηκε, υπάρχει, συνεχίζει να υπάρχει, μάχεται, να μην έχει πρόταση εξουσίας, με πρωταγωνιστή το λαό, με πρωταγωνιστή την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα. Πρόταση εξουσίας επεξεργαστήκαμε στο 19^ο Συνέδριο. Αυτή θέτουμε για συζήτηση και που βέβαια έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αφορά συνολικά την κοινωνική οργάνωση, αφορά την οικονομία της χώρας, αφορά την κοινωνία, αφορά τους θεσμούς, αφορά το πώς θα λειτουργήσει το πολιτικό σύστημα σε αυτές τις νέες συνθήκες. Μιλάμε φυσικά με μια ξεκάθαρη γραμμή, δηλαδή εμείς πιστεύουμε και θεωρούμε ότι ευρύτερα το κατανοεί αυτό ο κόσμος, δηλαδή ακουμπάει, το νοιώθουμε, το συζητάει μαζί μας και το λέει, ότι αυτό το κράτος, αυτό το σύστημα έχει τόσο σαπίσει, δεν μπορεί να φτιασιδωθεί. Μακάρι να υπήρχε δυνατότητα κάποιας βελτίωσης, να το βελτιώναμε, με αλλαγές κάποιων προσώπων, με αλλαγές κάποιων κυβερνήσεων εντός των τειχών, να ήταν έτσι μια απλή πορεία που όλα ως διά μαγείας θα άλλαζαν και θα ξημέρωνε μια ωραία μέρα για όλους τους εργαζόμενους.

            Δεν είναι ρεαλιστική αυτή η πρόταση, αυτή είναι ουτοπική, αυτή θα γίνει στη Δευτέρα Παρουσία. Διότι η πρόταση του ΚΚΕ, όταν εμείς μιλάμε για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μιλάμε συγκεκριμένα. Σου λέει ο άλλος «να φύγω από το ευρώ και θα λυθεί το πρόβλημα», μα αν φύγεις από το ευρώ μόνο, δεν θα σου λυθεί το πρόβλημα αυτόματα. Φτάσαμε τώρα να ακούμε και διάφορες γελοιότητες - συγνώμη για την έκφραση - αλλά τέτοιες είναι - από πολιτικές δυνάμεις, από πολιτικά πρόσωπα, από πολιτικούς αρχηγούς, ότι σε 100 μέρες με ένα πρόγραμμα εξόδου από το ευρώ που θα κόψει χρήμα και θα ρέει αβέρτα το χρήμα, το ρευστό, θα κάνω επενδύσεις, θα δημιουργήσω θέσεις απασχόλησης και μετά θα μπορέσω ως διά μαγείας να λύσω το πρόβλημα της ανεργίας σε 100 μέρες. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, αν δεν έχει αυτό το κράτος, αυτή η εξουσία, αυτή η κυβέρνηση, στα χέρια της τον πλούτο της χώρας, δηλαδή τον ορυκτό πλούτο, τη βιομηχανία κλπ. Άρα σημαίνει ότι πρέπει να κοινωνικοποιήσει μονοπωλιακούς ομίλους στρατηγικής σημασίας. Πρέπει να πει «αποδεσμεύομαι από την Ένωση», η οποία δημιουργεί εμπόδια συγκεκριμένα. Για παράδειγμα αυτό το ζήτημα, από τη μια μεριά απελευθέρωση, ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, προσωπικού, υπηρεσιών, εμπορευμάτων που υπάρχει στην ΕΕ, με την ίδρυσή της από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και την ίδια στιγμή σου απαγορεύει να παράγεις αγροτικά προϊόντα για να λύσεις όχι μόνο το διατροφικό πρόβλημα του λαού σου, στη χώρα σου, αλλά και να κάνεις και εξαγωγές με ισότιμες σχέσεις με άλλες χώρες και της Ευρώπης και άλλες χώρες του κόσμου. Δηλαδή βάζει ποσοστώσεις, βάζει απαγορεύσεις καλλιέργειας σε βασικά αγαθά και προϊόντα που τα έχουμε και μπορούμε να τα παράγουμε».

            Κε Κουτσούμπα, αυτό όμως μπορεί να επιτευχθεί κοινοβουλευτικά ή με μία ανατροπή του συστήματος; Δηλαδή, ας υποθέσουμε ότι στις επόμενες εκλογές ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού πειστεί με αυτά που λέτε και σας δώσει ποσοστό εξουσίας, θα κάνετε κυβέρνηση ΚΚΕ;

            «Εάν μας δώσει ποσοστό εξουσίας δεν θα κάνουμε κυβέρνηση; Βεβαίως θα κάνουμε. Και σημαίνει ότι ένας λαός θα είναι αποφασισμένος γι’ αυτό, σημαίνει ότι θα έχει ακούσει το πρόγραμμά μας, θα έχει ακούσει την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, θα είναι αποφασισμένος, δηλαδή θα είναι αυτό που λέμε η έκφραση και σε επίπεδο πολιτικό καθαρά, αυτό που λέμε συμμαχία στη βάση του λαού. Δηλαδή θα έχουν ενωθεί οι εργάτες, οι άνεργοι, αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι έμποροι, σε μια συμμαχία λαϊκή που θα θέλει να βάλει τη σφραγίδα της στην εξουσία. Γιατί εμείς δεν λέμε κυβέρνηση ΚΚΕ, να είμαστε οι εκπρόσωποι, έχω ξαναπεί κάτι σαν Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών. Έχουμε δηλαδή τον Κουτσούμπα ή κάποιους άλλους που βγαίνουν στη βουλή, παίρνουν και την πλειοψηφία, πιθανόν και με κάποιους άλλους που τους δίνουν μια ανοχή και κάνουν μια κυβέρνηση πλειοψηφίας και ως διά μαγείας θα λύσουν τα προβλήματα. Σημαίνει κίνημα οργανωμένο, σημαίνει ο λαός να είναι ο πρωταγωνιστής αυτών των εξελίξεων, η εργατική τάξη μπροστάρης σε αυτό και όχι με το κεφάλι κάτω».

            Πάντως αν μου επιτρέπετε υπάρχει ένα στοιχείο διαφοροποίησης σε ό,τι αφορά αυτό που είπατε ότι αν μας δώσει ο λαός την εξουσία μέσα από την κοινοβουλευτική διαδικασία και βέβαια θα την πάρουμε…

            «Θα είναι άλλες οι συνθήκες. Σημαίνει άλλες συνθήκες αν μας την δώσει. Βεβαίως δεν θα πεις απέχω από τη διακυβέρνηση, αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα. Άλλο αν μου πείτε αν αυτό είναι ρεαλιστικό να γίνει αύριο, σε ένα μήνα, αν με ρωτήσετε έτσι, θα σας πω δεν το βλέπω. Θα φαινόταν όχι μόνο σα να πετάμε στα σύννεφα, αλλά μη χαρακτηρίσω… Τέτοιο πράγμα δεν έχουμε στο ΚΚΕ. Άλλο πράγμα εμείς λέμε και είπαμε και πέρσι για τις κυβερνήσεις εντός των τειχών».

Να πούμε δυο λόγια για εσάς. Από τη Λαμία;

«Ναι, γεννήθηκα στη Λαμία».

Παντρεμένος με ένα παιδί.

«Ναι».

Δουλεύει το παιδί σας;

«Δίνει πανελλήνιες».

Υποψήφιος άνεργος δηλαδή γιατί θα είναι στο 64% των νέων ανθρώπων που με ένα πτυχίο δεν θα μπορούν να βρουν δουλειά. Εγώ εύχομαι και το παιδί σας όπως και τα υπόλοιπα παιδιά να βρουν δουλειά.

«Δυστυχώς υπάρχει μια λαθεμένη αντίληψη για το ζήτημα των εξετάσεων – δυστυχώς και σε γονείς – καλά τα παιδιά τι να κάνουν, προσπαθούν. Αλλά θεωρείται ότι είναι η μάχη των μαχών».

Από το χαμόγελό σας προηγουμένως όταν μιλούσατε για το παιδί σας που δίνει εξετάσεις, περισσότερο ως μπαμπάς μιλούσατε παρά ως ΓΓ του ΚΚΕ.

«Δεν αφορά μόνο ένα παιδί, αφορά χιλιάδες παιδιά. Και βεβαίως είναι και το επίπεδο σπουδών βέβαια, αλλά κυρίως είναι το αύριο».

Θέλω να σας πω κάτι. Υπάρχει ένα ποσοστό το οποίο είναι ιδεολόγοι κομμουνιστές, εσείς δεν απαιτείτε από τον κόσμο που θα ψηφίσει το κόμμα να γίνουν και κομμουνιστές. Για σας ποιος είναι αριστερός σήμερα, στην εποχή που ζούμε; Και ποιος είναι ο ψηφοφόρος τον οποίο καλείτε να έρθει στις τάξεις του ΚΚΕ; Αυτός που θα ασπαστεί τον κομμουνισμό ή το πρόγραμμα του ΚΚΕ;

«Καλά αυτός που θα ασπαστεί τον κομμουνισμό, την ιδεολογία μας, την κοσμοθεωρία μας έτσι κι αλλιώς είναι στη μεγάλη του πλειοψηφία με το ΚΚΕ και σήμερα και αύριο. Το θέμα είναι το εξής. Ότι εμείς δεν θέτουμε ως όρο για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, για συνεργασία και κοινή δράση μέσα στο κίνημα και με προοπτική εξουσίας - όχι μόνο άμεσα για το σήμερα - τη συμφωνία όλων των δυνάμεων με το σύνολο του προγράμματος του ΚΚΕ. Όχι μόνο της κοσμοθεωρίας μας ή με τον υλισμό – ας μην πάμε σε θεωρητικά τέτοια ώρα – εμείς λέμε όμως αυτή η συμμαχία, αυτή η συνεργασία, αυτός που θα συμπορευθεί με το ΚΚΕ σ’ αυτή τη φάση θα πρέπει να έχει μια κοινή βάση, ένα πλαίσιο δράσης για το σήμερα αλλά πολύ περισσότερο για το αύριο. Δηλαδή θα έχει πρόταση εξουσίας, δεν μπορεί να είναι στον αέρα, θα έχει κατεύθυνση αυτό, θα υπάρχει δηλαδή η συμφωνία για την κατεύθυνση που θα πρέπει και τι ζητήματα θα πρέπει να λύσει αυτή η λαϊκή εξουσία. Δε μπορεί για παράδειγμα να πάει πίσω από τον αγώνα και τη δράση ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα ή ενάντια στα μονοπώλια. Άμα εκτιμάς και λες ότι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, δε μπορεί να γιατροπορευτεί αυτό το σύστημα, πρέπει να το αλλάξεις εκ βάθρων. Θέλει άλλη κοινωνική οργάνωση, θέλει συνολικά άλλο κράτος, άλλη εξουσία, άλλη κοινωνία.

Άρα λοιπόν ο «αριστερός» έχει σημασία να προσδιορίζεται και από αυτά τα ζητήματα. Η έννοια αριστερός – δεξιός έχει γίνει λάστιχο, εμείς το έχουμε πει. Εμείς θέλουμε να φύγουμε απ’ αυτή τη λογική και προσπαθούμε να πείσουμε όχι τους φίλους και ψηφοφόρους του ΚΚΕ, όλους τους εργαζόμενους, όλο το λαό ότι πρέπει να φύγει απ’ αυτό τον κάλπικο, τον ψεύτικο διαχωρισμό «αριστερός – δεξιός». Όπου από δω θα μαζευτούμε όλοι οι αριστεροί και η αριστερά δήθεν - άντε βρες τώρα ποια είναι αριστερά και ποιος θεωρεί τον εαυτό του αριστερό - γιατί διαβάζω και διάφορα σχόλια και δεν έχουν σχέση μ’ αυτά που λέω ούτε εγώ, ούτε η ΚΕ, ούτε συνολικά οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ. Ο άλλος μπορεί να αισθάνεται όπως θέλει, ο καθένας ατομικά μπορεί να αισθάνεται αριστερός, δεξιός, κεντρώος, προοδευτικός, άλλος μνημονιακός, άλλος αντιμνημονιακός. Το πρόβλημα είναι ότι ο λαός δεν πρέπει να διαχωριστεί με βάση αυτά τα σχήματα. Άκουγα χθες τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και έλεγε για τους αντιμερκελικούς και τι μεγάλο ζήτημα είναι αυτό και να ενωθούν όλοι μαζί…. Μα αυτό είναι το πρόβλημα; Δηλαδή αν φύγει η Μέρκελ και αναλάβει ο Σόιμπλε ή ο Ρέσλερ ή κάποιος άλλος από τη σοσιαλδημοκρατία θα είναι καλύτερη η κατάσταση στη Γερμανία; Θα είναι καλύτερη η κατάσταση στη Γερμανία ή στην ΕΕ; Δεν είναι πρόβλημα προσώπων. Βεβαίως το κάθε πρόσωπο, η κάθε προσωπικότητα βάζει τη σφραγίδα του τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή που βρίσκεται, μπορεί να πάει λίγο μπροστά αλλά δε λύνει το συνολικό πρόβλημα αυτό που λέμε εξουσία, εργατική – λαϊκή εξουσία, αλλαγή του συστήματος εκ βάθρων, αλλαγή πορείας για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Εκεί βασίζεται η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Γι’ αυτό λέμε ότι δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις σήμερα – το έχουμε πει καθαρά - με τις οποίες θα μπορούσες να συνεργαστείς, να συμμαχήσεις».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ;

«Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας επαναφέρει μνήμες - όχι μόνο σε μας, μας το λένε οι ίδιοι άνθρωποι που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι το καλοκαίρι, με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή στις καθημερινές περιοδείες και μέσα στους αγώνες – φέρνει μνήμες του κακού ΠΑΣΟΚ και μάλιστα όταν είχε γίνει και κυβέρνηση. Όχι ως αξιωματική αντιπολίτευση που τέλος πάντων μπορεί να στρογγυλεύει κάποιες θέσεις, κάποια προγράμματα, κάποιες προτάσεις ή και να αμβλύνει κριτικές ή και να υπερακοντίζει σε κριτική στην κυβέρνηση, τη δεξιά όπως λέει, τη ΝΔ παλιότερα. Τα ζήσαμε αυτά, τα ζήσαμε δυο – τρεις δεκαετίες τώρα στην Ελλάδα, έχουμε αποκτήσει τεράστια πείρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται η κακή εκδοχή, η χειρότερη εκδοχή του ΠΑΣΟΚ που γνωρίσαμε τα προηγούμενα χρόνια και που έχει τεράστιες ευθύνες, που βρίσκεται η χώρα εδώ, και ο λαός φυσικά μέσα σ’ αυτή τη χώρα».

Έχουμε μια βουλή μέσα στην οποία πια είναι αρκετά κόμματα μεταξύ των οποίων είναι και η Χρυσή Αυγή. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται ερώτημα εδώ παρά μόνο το δικό σας σχόλιο.

«Πρόκειται για ναζιστικό απόβρασμα, να το πω καθαρά, μπορεί να ακούγεται απόλυτο όμως έτσι είναι. Πρόκειται για ένα κόμμα καθαρά ναζιστικό, εθνικοσοσιαλιστικό. Δεν είναι σε αντίθεση με το σύστημα γιατί προσπαθεί να ψαρέψει ψήφους, να αναπτύξει την επιρροή του δήθεν ως αντισυστημική δύναμη, δεν είναι. Είναι τσιράκια του συστήματος και μάλιστα έχουμε παραδείγματα. Δεν μπορεί να είσαι ενάντια στο σύστημα, ενάντια υποτίθεται στους εκμεταλλευτές, στους μεγάλους εργοδότες και να πηγαίνεις ενοικιαζόμενους εργαζόμενους. Έχει ανοίξει δουλεμπορικά γραφεία στην ουσία όπου πάει δήθεν Έλληνες εργαζόμενους με μεροκάματα πείνας για να δουλέψουν ένα μήνα. Και τους ξεζουμίζουν οι εργοδότες, για να παίζουν το ρόλο που παίζουν οι «παράνομοι» μετανάστες. Τους χρησιμοποιούν για να ρίχνουν τα εργασιακά δικαιώματα των υπολοίπων».

Δεν σας προβληματίζει ότι 500.000 Έλληνες πολίτες ψήφισαν αυτό το κόμμα;

«Φυσικά μας προβληματίζει, μόνο που όλοι αυτοί δεν μπορεί να ταυτίζονται – φυσικά ο καθένας έχει την ατομική του ευθύνη, ποιόν ακολουθεί, ποιόν ψηφίζει, πως τον αντιμετωπίζει ως άνθρωπος, ως εργαζόμενος κλπ. – αλλά απ’ την άλλη μεριά πρέπει να πούμε και τις ευθύνες γιατί είναι γέννημα του συστήματος, καλλιεργείται και από το ίδιο το σύστημα. Ακόμη και η αρνητική προβολή που γίνεται της Χρυσής Αυγής λειτουργεί με τέτοιο τρόπο από ορισμένα μέσα ενημέρωσης και από το διαδίκτυο που λειτουργεί υπέρ αυτού του μορφώματος. Η προβολή της δηλαδή, ένας τσαμπουκάς, μια δήθεν αγανάκτηση για να μη πω τις τεράστιες ευθύνες και άλλων δυνάμεων που ούτε ταυτίζονται ούτε έχουν καμία συγγένεια μ’ αυτό το ναζιστικό κόμμα, όπου στις διάφορες πλατείες ανά την Ελλάδα και εδώ στο Σύνταγμα τα προηγούμενα χρόνια, ουσιαστικά συνέβαλαν με την στάση τους σε μια αντιδραστική συνθηματολογία που διευκόλυνε τη Χρυσή Αυγή να αποκτήσει προσβάσεις και δυνάμεις σ’ ένα κόσμο που ήταν δικαιολογημένα αγανακτισμένος. Και ξέρετε αναφέρομαι στα γνωστά συνθήματα που λέγονταν τότε και όλη αυτή η φιλολογία που αναπτύσσεται».

Χαριτολογώντας έλεγα ότι ήδη το ΠΑΜΕ έχει προετοιμαστεί γιατί υπάρχει ένα νέο επάγγελμα «καταμετρητών διαδηλωτών». Θα γίνεται μια διαδήλωση και θα υπάρχει κάποιος που θα μετρά. Αν είναι κάτω από 200 θα τους λέει απαγορεύεται πρέπει να πάτε στο πεζοδρόμιο, είναι παράνομη η συγκέντρωση αυτή. Τι λέτε γι’ αυτή την απόφαση;

«Είναι απαράδεκτη. Απαράδεκτη απόφαση, έρχεται σαν συνέχεια της υλοποίησης του δόγματος «νόμος και τάξη» της κυβέρνησης. Ο μικρομαγαζάτορας ή ο εμποροϋπάλληλος που δουλεύει σ’ ένα μαγαζί στη Σταδίου ή σε οποιοδήποτε δρόμο της χώρας, δε χάνει τη δουλειά του, ούτε εμποδίζεται αυτός που θέλει να πάει να ψωνίσει και έχει λεφτά να μπει στο μαγαζί, από 50 – 100 ή 200 διαδηλωτές που για μια ώρα θα βρεθούν και θα περάσουν την Ακαδημίας  ή όποιο άλλο δρόμο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, όλης της Ελλάδας. Πρόκειται για κοροϊδία, στην ουσία πάει να χτυπηθεί το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, της διαδήλωσης, του συλλαλητηρίου, το δικαίωμα που είναι ιερό, κατακτημένο με αγώνες από το εργατικό – λαϊκό κίνημα δεκαετίες τώρα και μας πάει πάρα πολύ πίσω. Μ’ αυτή τη λογική και οι 500 θα είναι λίγοι και οι 1000 θα είναι λίγοι και οι 2000 θα είναι λίγοι και οι 10.000, γιατί θα σου λέει μα έχει 3.000.000 πληθυσμό η Αττική, πόσο ποσοστό είναι αυτό… Ανοίγει το δρόμο λοιπόν για περιορισμό των διαδηλώσεων, τον περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης γνώμης, του αγώνα στην ουσία και της ανάπτυξης της ταξικής πάλης του λαού μας».

ΑΘΗΝΑ 29/5/2013   ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ