ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΝΗΣΩΝ 25 Μαΐου 1973. Όταν η πρώτη αχτίνα δημοκρατίας ανέτειλε στο «Βέλος»

Ο Αντιπεριφερειάρχης Νήσων Παναγιώτης Χατζηπέρος, μέλος του πληρώματος του Α/Τ «Βέλος», με αφορμή την επέτειο τω 42 ετών από την ανταρσία, δήλωσε:

«Έλληνες, Εμείς οι Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και άνδρες του Α/Τ «Βέλος» αναλάβαμε αγώνα μέχρις εσχάτων κατά των σφετεριστών της εξουσίας και καλούμε τους συναδέλφους μας και τον Ελληνικό Λαό να μας συνδράμουν… Κανένας Έλληνας δεν δικαιούται να απουσιάζει από το εθνικό προσκλητήριο… Η υπόθεση της ελευθερίας είναι κοινή απόφαση όλων… Ας κάνει ο καθένας το καθήκον του και με την βοήθεια του Θεού, η νίκη θα είναι δική μας. Ζήτω η Ελλάς. Ζήτω η Ελευθερία!» (Διάγγελμα Νίκου Παπά προς τον Ελληνικό Λαό)

Ήταν πρωί της 25^ης Μαΐου του 1973 όταν το αντιτορπιλικό «Βέλος» συμμετέχοντας σε άσκηση του ΝΑΤΟ απεχώρησε και κατέφυγε στο Φιουμιτσίνο της Ιταλίας. Σαράντα δύο χρόνια πριν, σαν σήμερα, ήταν που ο Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού «Βέλος» Αντιπλοίαρχος Νίκος Παπάς, 6 αξιωματικοί και 25 υπαξιωματικοί απεχώρησαν της συμμαχικής άσκησης, λόγω σύλληψης δημοκρατικών αξιωματικών του κινήματος του Ναυτικού και ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ιταλία, καταφέρνοντας έτσι να στρέψουν την Παγκόσμια κοινή γνώμη στην Ελλάδα καταγγέλλοντας ότι η χώρα που είχε γεννήσει την Δημοκρατία, βρισκόταν τώρα δέσμια μιας στρατοκρατούμενης κυβέρνησης επίορκων αξιωματικών. Πόση δύναμη ψυχής μπορεί να κρύβει άραγε μια λιτή ανακοίνωση 31 μόνο ανδρών; Κι όμως ύστερα από έξι χρόνια δικτατορίας και σκληρής καταπίεσης ενός καθεστώτος που βρισκόταν γαντζωμένο στην εξουσία με βασανιστήρια, εξορίες και κρατητήρια, φυλακές – ξερονήσια, ήθελε πραγματικά μεγάλη δύναμη 31 άνδρες να υψώσουν το ανάστημά τους και να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε ένα καθεστώς που ισχυριζόταν διαρκώς πως είχε όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις στο πλευρό του! Πίσω όμως από τους 31 άνδρες του «Βέλους», στέκονταν και οι 278 άνδρες, όλο το πλήρωμα του πλοίου, που με ζητωκραυγές και επευφημίες στάθηκε από την πρώτη κιόλας στιγμή στο πλευρό του Κυβερνήτη Νίκου Παπά και της απόφασής του να υπερασπίσει την Δημοκρατία. Και ακόμα πιο πίσω από το πλήρωμα του «Βέλους», στεκόταν σύσσωμο το μεγαλύτερο μέρος του Πολεμικού μας Ναυτικού, των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και του ίδιου του ελληνικού λαού. Η άμεση και αυθόρμητη συγκέντρωση χιλιάδων Ελλήνων και Ιταλών στην παραλία του Φιουμιτσίνο που ανέμεναν μετά την είδηση της ανταρσίας του πληρώματος του «Βέλους» να το υποδεχθούν με ζητωκραυγές ενθουσιασμού ήταν η καλύτερη απόδειξη για αυτό!

Άλλωστε η ανταρσία του «Βέλους» αναπτέρωσε το ηθικό του καταπιεσμένου Ελληνικού λαού, θορύβησε την χούντα η οποία αναγκάστηκε υπό την πίεση των γεγονότων, να διώξει τον Βασιλιά, να ανοίξει τα ξερονήσια και τις φυλακές, να προσπαθήσει να δώσει μια επίφαση δημοκρατικότητας με την Κυβέρνηση του Μαρκεζίνη, μετά το ψετοδημοψήφισμα.

Σήμερα σαράντα δύο χρόνια μετά, που ο κόσμος και η πολιτική και οικονομική σκηνή δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνη την εποχή, η ιστορία του «Βέλους» συνεχίζει να προβάλει περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ, δείχνοντας πως η ελευθερία και η πολιτική, εθνική ή οικονομική ανεξαρτησία αποτελεί καθήκον και υποχρέωση όλων των Ελλήνων.