Τέθηκε πρόσφατα ένα ερώτημα στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης! ”…Αλήθεια, πώς θέλουμε να μοιάζει η Σαλαμίνα;…”

Σ’ αυτό το καθόλου ρητορικό ερώτημα, εμείς θα ‘θελαμε να ακούσουμε και το δικό σας όνειρο! Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλους εμάς που ”ψαχνόμαστε” να ακούσουμε νέους ανθρώπους και επιστήμονες, πως βλέπουν το αύριο αυτού του τόπου που αγαπάμε όλοι το ίδιο μεν, αλλά ο καθένας για τους δικούς του λόγους και με τον δικό του τρόπο!

Μπορείτε να μας δώσετε το δικό σας στίγμα; Ολοκληρώθηκε μέσα σας; Μπορείτε να μας το μεταλαμπαδεύσετε, πάντα μέσα στα ρεαλιστικά πλαίσια του εφικτού; Δικαιούμεθα, τουλάχιστον στα όνειρα μας, να ‘μαστε ”κιμπάριδες” και να ‘ναι αυτά ”πλούσια και βαθιά” γιατί μας έπνιξαν μέχρι σήμερα οι ξύπνιοι φτωχο-μπινεδιάριδες.

Θερμή παράκληση για σχόλια ΜΟΝΟΝ με το αντικείμενο κι όχι αφορμή για αντιπαράθεση, το αύριο του τόπου μας δεν προσφέρεται για φτηνά σχόλια, αντιθέτως όποιος νέος έχει άποψη και θέλει να την δημοσιεύσουμε ας μας την στείλει για δημοσίευση.

Θα θέλαμε τους στόχους σας και το όνειρο σας με προοπτική έστω πεντηκονταετίας, την Σαλαμίνα του αύριο κι όχι του τραγικού σήμερα. Μπορεί κάποιος να βάλει στις ράγες του αύριο το όνειρο σήμερα; Να ξεκινήσει μεν κι ας τελειώσει μετά από 50 χρόνια με άλλη γενιά κι από άλλον πραγματιστή; Αυτό ναι είναι όραμα κι έχει προοπτική.

Προσοχή όμως:

Δεν είναι όραμα οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, δεν είναι οι πεντακάθαρες γειτονιές, δεν είναι οι φωταγωγημένοι δρόμοι, μα ούτε καν τα γήπεδα και οι πρότυπες παιδικές χαρές, τα ΚΑΠΗ, τα λιμάνια, οι σύγχρονες ψαραγορές και λαχαναγορές… ούτε καν η αποχέτευση σε ΟΛΟ το νησί, δεν είναι οι σύγχρονες υποδομές, νοσοκομειακές, περίθαλψης ούτε καν των τηλεπικοινωνιών ή ακόμα και η ρευματοδότηση ή ύδρευση αυτού του νησιού!

Αυτά είναι τα αυτονόητα κεκτημένα όλων των σύγχρονων λαών πλην της νήσου Σαλαμίνας, που θα έπρεπε να τα είχαμε εδώ και χρόνια και δεν τα έχουμε γιατί κάποιοι στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους έχουν την ”καρέκλα” με ότι αυτό συνεπάγεται σε προσωπικό όφελος.

Να ιππεύσουμε στην εξουσία μπορούμε δεν μπορούμε, είμαστε άξιοι δεν είμαστε και μετά βλέπουμε, έτσι χωρίς όραμα χωρίς καν μπούσουλα, άλλα λέγανε προεκλογικά, άλλα μετεκλογικά και για την δική τους ανικανότητα τους φταίνε πάντα οι προηγούμενοι (φτηνό κλισέ, από φτηνούς ανθρώπους) ποτέ δεν φταίνε οι ίδιοι πάντα φταίνε οι άλλοι.