Οι Αδελφοί Ντάλτον κι ο εφιάλτης τους

Πριν μερικούς μήνες θα ‘λεγε κανείς πως ο Τσαβαρής ήταν ο πονοκέφαλος του Σοφρά και των ποδηγετών του που τον έβλεπε στον ύπνο του και ξύπναγε ιδρωμένος, βρε τι ξεμάτιαζε η Αφρό τι μαντζούνια έκαιγε, τι κεράκι άναβε από τον Εσταυρωμένο, τι λουλούδια επιταφίου έκαιγε με μοσχολίβανο, τίποτα, τ' όνειρο εφιαλτικά επαναλαμβανόταν κάθε βράδυ, τόσο που τελικά έγινε μεταδοτικό. Να και οι άλλοι “αρχηγοί” άρχισαν δειλά - δειλά να ιδρώνουν στην αρχή και στην συνέχεια κάθε βράδυ τα ίδια και τα ίδια. Έτσι λοιπόν αποφάσισαν να κάνουν κοινές συσκέψεις αντιμετώπισης της πανδημίας “Τσαβαρή” με πρωτοβουλία του εν δυνάμει, ώστε να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο μια κι όπως λεν, την δεύτερη Κυριακή (αυτό δεδομένο) κάποιος από ‘μας θα τον έχει δίπλα του τον τρισκατάρατο. Αδέλφια να δώσουμε τα χέρια κι όποιος κι αν βγει δίπλα του την δεύτερη Κυριακή όλοι εμείς να τον στηρίξουμε σύσσωμοι, να προασπίσουμε τα κεκτημένα μας. Πετάγεται κι ο “Ρανταπλάν” και με την γνωστή αφοπλιστική του αφέλεια ρωτάει, ο λαός ρε παιδιά τι θα πει ο λαός?? Του ρίχνουν όλοι άγριες ματιές για το ατόπημα και την κακιά την λέξη που ξεστόμισε.

Μετά μαλακώνουν αμέσως μην τους φύγει και αυτός - ποιος λαός αδελφέ μας, πως μπορεί αυτός ο λαός να γνωρίζει το καλό του; εμείς θα του πούμε τι θα πράξει για να μην το μετανιώσει, εμείς θα τον καθοδηγήσαμε σωστά. Ξέχασαν οι αφελείς αν κι είχαν μυστικοσύμβουλο και τον παππού Θανάση, πως υπάρχει κι ο Σοφράς στο παιχνίδι, ξέχασαν πως ο Σοφράς είναι ο δήμαρχος; ο Σοφράς έχει σήμερα την πίττα και το μαχαίρι στο χέρι, ο Σοφράς θα τους μοιράσει τα χαρτιά στο τραπέζι των εκλογών, πως αποκλείετε στην δεύτερη Κυριακή τον Σοφρά δίπλα στον Τσαβαρή; Τώρα θα μου πεις, αν είχανε ικανότητες και θέλανε το καλό του τόπου κι όχι την προσωπική τους προβολή κ.α. πολλά, τέσσερα χρόνια τώρα θα ‘χανε βρει τον τρόπο να συνενώσουν την αντιπολίτευση και να μην είναι σκορποχώρι και περίγελος των αδυνάτων.