Μακεδονία: Ο καλός, ο κακός, ο άχρηστος,..και ο…?

Άρθρο Γνώμης του Ευάγ. Αθανασιάδη (*)

9 Ιαν 2018

Στο άρθρο χρησιμοποιήθηκε ένας τίτλος με ορισμένα επίθετα. Τα επίθετα δεν έχουν μπει με την σειρά των προσώπων που αναφέρονται στο άρθρο. Αποτελούν, κατά μία άποψη, επιλογές ελευθέρας αυτοκατάταξης εκάστου εξ αυτών, και γιατί όχι και του καθενός μας…

Ας αναφερθούμε σε κάποια συμβολικά πρόσωπα. Ίσως αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας και αναπροσαρμόσουμε την στάση μας σε μια πιο σωστή θέση.

Προς τα συγκεκριμένα πρόσωπα καμία διάθεση εμπάθειας ή κατηγορίας ή και κριτικής έχουμε. Την περπατησιά μας θέλουμε να ορίσουμε.

Ο μακεδόνας μαχητής κος Μέρτζος

Μεγαλώσαμε με τις διδαχές του προμάχου της Μακεδονίας. Του ενθουσιώδη υπερασπιστή, υπέρμαχου, του δάσκαλου, του εμπνευστή, του Μακεδονομάχου.

Η Ιστορία της Μακεδονίας δεν παραγράφεται, δεν παραχαράζεται, δεν ξαναγράφεται.

Μετά από χρόνια θα γραφεί σε επιτύμβια επιγραφή:

«επί 70 χρόνια υπερασπίστηκε επάξια την Μακεδονία και τα τελευταία δύο την παρέδωσε σε αλλοεθνείς».

Και η Ιστορία είναι αμείλικτη, αυτή θα είναι η τελευταία πράξη ενός δράματος που θα στοιχειώνει και θα ακολουθεί το όνομα και την μνήμη του.

«Πρὸς γὰρ τὸ τελευταῖον ἐκβὰν ἕκαστον τῶν πρὶν ὑπαρξάντων κρίνεται»(1), μτφ «Γιατί καθετί από όσα προηγήθηκαν κρίνεται ανάλογα με το τελικό αποτέλεσμα».

Οι άνθρωποι γηράσκουν όταν λιποτακτούν από τα ιδανικά τους.

Είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγήν, όταν η σωφροσύνη και η σύνεση καταλήγουν σε δισταγμό,  ενώ πρέπει να οδηγούν σε υγιή μορφή έντονης δράσης.

Εάν το βαστάει η παλιά λιονταρίσια καρδιά σου.. να βλέπεις συγκέντρωση για την Μακεδονία, για την πραγματική Μακεδονία, να βλέπεις αναπεπταμένα τα λάβαρα, τα σύμβολα και τις Σημαίες της Μακεδονίας, και να μην είσαι μπροστάρης, μπαϊρακτάρης-σημαιοφόρος, εθνεγέρτης-ομιλητής και παραστάτης..και να θυμάσαι τον όρκο: «Να υπερασπίζω με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας. Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ ν' αποχωρίζομαι ποτέ απ' αυτών.» Τας Σημαίας… της ματωμένης Μακεδονίας…

Εάν το βαστάει η παλιά λιονταρίσια καρδιά του..

Ο δήμαρχος της αιωνίας Θεσσαλονίκης κος Μπουτάρης

Άλλο Μπροστάρης και άλλο Μπουτάρης.

Τι κατάλαβε. «Αυτοί μεγάλωσαν 100 χρόνια με αυτή την δοξασία».

100 χρόνια με ένα Τεράστιο ψέμα.

Και δεν κατάλαβε ότι εμείς μεγαλώσαμε 2.100-5.000 χρόνια με αυτή την Ιστορία.

2.100-5.000 χρόνια με την μία Μοναδική Αλήθεια.

Το γάλα που βυζάξαμε ήταν της Μακεδονίας. Με το «Ζει Ο Μεγαλέξανδρο» μας μεγάλωσαν.

Σε αυτή την διαπραγμάτευση κάποιος θα δυσαρεστηθεί. Ποιος όμως; Ο κλέφτης ή ο νοικοκύρης; Ή θα κάνουμε τα χατίρια στο κακομαθημένο γειτονόπουλο; Πολύ γενναιόδωρος και ανοικτοχέρης ίσως φαίνεται στο να ξεπουλά τα δημόσια, τα μη δικά του και μάλιστα τα Εθνικά.

Και να μη ξεχνά και αυτός και η Κυβέρνηση, ότι βασική αρχέγονος αρχή της Δημοκρατίας είναι:

«η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται δια του λαού και υπέρ του λαού»(2).

Σήμερα οι διοικούντες δεν εκφράζουν το λαϊκό αίσθημα και την λαϊκή επιταγή.

Κάθε έντιμος πολιτικός ή θα παραιτούνταν ή θα άλλαζε διαγωγή.

Και δήλωσε:

«Να μην γίνουν συγκεντρώσεις για την Μακεδονία». Ζήτησε μάλιστα να παρέμβει και η Κυβέρνηση για να μην γίνουν.

Αυτή την Δημοκρατία που την βρήκε γραμμένη; Άλλο πολίτευμα μας θυμίζει! Νοσταλγός;

Δεν κάνουν οι συγκεντρώσεις εξωτερική πολιτική. Εκφράζουν το λαϊκό αίσθημα, τη λαϊκή βούληση σαν βασική δημοκρατική υποχρέωση του πολίτη.

Και εάν εσύ, κ΄ Μπουτάρη αντιστρατεύεσαι την λαϊκή βούληση, δεν είσαι αποδεκτός, είσαι απορριπτέος. Έχεις υποχρέωση να παραβρεθείς και να συμπορευτείς με τον Λαό σου.

Και εσύ και ο πνευματικός ταγός μας, ο Μητροπολίτης.

Και να προσέχεις την Θεσσαλονίκη μας. Δεν είναι πολυεθνική ούτε Διεθνής Πόλη.

Υπήρξαν προσπάθειες στο παρελθόν, και διεσώθη. Μην ξαναπαίζεις με αυτά από τα οποία, από Ιστορική τύχη μάλλον, σωθήκαμε. Θέματα που πρέπει να αναλυθούν και αναπτυχτούν υπενθυμητικά, περισσότερο.

Ο αρχηγός της ΝΔ κ΄ Μητσοτάκης. Πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση. Να πει όχι στο όνομα της ΠΓΔΜ.

Ηγείται και θα έπρεπε να εκφράζει την εθνικά σκεπτόμενη παράταξη. Την εκφράζει;

Δεν δεχόμαστε τα μεσοβέζικα, τα μισόλογα, τους τακτικισμούς.

Και του θυμίζουμε το του Ευαγγελίου: «Και έσται ο λόγος ημών το ναί ναί και ού ού» (Ματ ε΄37), μτφ «Ας είναι δε ο λόγος σας αληθινός πάντοτε, ώστε το ναι να είναι ναι και το όχι να είναι όχι. Διότι το παραπάνω από αυτά είναι από τον πονηρόν, τον πατέρα του ψεύδους».

Αλλά και την αρχαιοελληνική επιταγή του Σόλωνα:

«Ός αν στασιαζούσης της πόλεως μη θήται τα όπλα μηδέ μεθ’ ετέρων, άτιμον είναι και της πόλεως μη μετέχειν» (Πλούταρχος, Σόλων).

Δλδ κατά την επιταγή του Σόλωνα, θεωρούσαν «άτιμον» εκείνον που έμενε αμέτοχος στα πολιτικά διλήμματα και δεν έπαιρνε θέση, δεν δικαιούνταν να μετέχει πλέον στα κοινά..

Η στάση αυτή απάδει σε ηγέτη και παράταξη, και στον λαό θυμίζει  το Αγιογραφικό:

«..ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ..» (Αποκ. γ΄,16)

μτφ «επειδή είσαι χλιαρός και δεν είσαι, ούτε ζεστός, ούτε ψυχρός, πρόκειται να σε αποδοκιμάσω…».

Ο ΥΠΕΞ κ΄ Κοτζιάς

Κύριε Υπουργέ, έχεις την ικανότητα και δυνατότητα να νικήσεις.

Σαν Λαός έχουμε κάνει την μεγαλύτερη Υποχώρηση: ΔΕΝ διεκδικούμε όσα δικαιούμαστε!

Το Ελληνικότατο Μοναστήρι, τα ματωβαμμένα χωριά του Μοριχόβου.

Με την συγκέντρωση, σου δίνουμε την στήριξή μας, να έχεις ένα όπλο, την λαϊκή βούληση.

Μην καμφθείς από τα δώρα των Μήδων. Έχουν να σου δώσουν δόξα και δύναμη και επαγγελματική ανέλιξη.

Εσύ όμως, λογοδοτείς στην Ελλάδα, στον Ελληνικό λαό, στην Ιστορία. Μάχεσαι «τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενος» μτφ «πιστοί στους νόμους τους». Στην μάχη των Θερμοπυλών προβάλλουν δύο αντιδιαμετρικές μορφές, ονόματα, συμβολισμοί. Ιστορικά διλήμματα επιλογών.

Ο αείμνηστος μέντοράς σου, ο Παν. Κονδύλης(3), του οποίου βαθύς γνώστης-μελετητής και καλύτερος εκφραστής θεωρείσαι από πολλούς, θα σε προστάζει και θα σε εμπνέει.

Ποτέ το Σκοτάδι δεν νίκησε το Φώς, είναι φυσικός νόμος.

Ποτέ το Ψέμα δεν νίκησε την Αλήθεια, είναι Θείος νόμος.

Κύριε Υπουργέ, έχεις την ικανότητα και δυνατότητα να νικήσεις.

Προς τον καλό, τον κακό και τον άχρηστο και τον ..?

Την σύνεση, την ευγένεια, την υπομονή και την μακροθυμία μας, μην την εκλάβετε σαν αδυναμία. Δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη, είναι ήθος.

Όταν εξαντληθεί η υπομονή του μακρόθυμου, ακολουθεί έκρηξη, με αποδέκτες εντός και εκτός της χώρας. Και τότε θα τους πάρει και θα τους σηκώσει.

Θα τους πάρει ο διά… τον πατέρα και την μάνα και τα παιδιά τους.

Και σίγουρα αυτός δεν θα είναι ο διάλογος…

Η συγκέντρωση της Κυριακής 21 Ιανουαρίου είναι ό,τι πιο εκλεκτό έχει να δείξει η Ελληνική κοινωνία.

Μία συγκέντρωση χωρίς κομματικά καπελώματα, μια ειρηνική κοινωνική, λαϊκή ανάταση. Και θα έχει συνέχεια. Μια εκδήλωση ότι ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας δεν το εκφράζει κανείς. Είναι εναντίον όλων. Κάποιες φορές κάποια γεγονότα φαινομενικά ασύνδετα, αποτελούν την απαρχή μεγάλων μεταβολών.

Τα επίθετα του τίτλου δεν έχουν μπει με την σειρά των προσώπων που αναφέρεται το άρθρο. Η επιλογή και η αντιστοίχιση του επιθέτου επαφίεται στην κρίση των ιδίων και των αναγνωστών.

«Τὸ δὲ τό Όνομα δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν αύτῇ (τήν Μακεδονία)· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀγωνισθῶμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».(4) Μτφ : «Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας»

 (*) Ο Ευάγγελος Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α.

Παραπομπές

(1)Ὀλυνθιακὸς α΄ (11) μτφ «Γιατί καθετί από όσα προηγήθηκαν κρίνεται ανάλογα με το τελικό αποτέλεσμα»

(2)Διάσημη φράση του Αβραάμ Λίνκολν: "government of the people, by the people, for the people" στην ιστορική ομιλία του στο Γκέτεσμπουργκ κατά τη διάρκεια του Αμερικάνικου Εμφυλίου, 1863.

(3) Ο Παναγιώτης Κονδύλης (1943-1998) ένας από τους λίγους πρωτότυπους διανοούμενους-στοχαστές της μεταπολεμικής Ελλάδας. Αποκλεισμένος από την ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα, σταδιοδρόμησε στη Γερμανία, όπου διακρίθηκε. Επικεντρώθηκε στις Διεθνείς Σχέσεις και την Στρατηγική Σκέψη και την κοινωνική φιλοσοφία. Το 1991, του απονεμήθηκε το «Μετάλλιο Γκαίτε» (Goethe-Medaille) και το βραβείο του «Ιδρύματος Χούμπολτ» (Humboldt-Stiftung). Τα περισσότερα βιβλία εκδόθηκαν πρώτα στα γερμανικά. Αποτύπωσε τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας. Σημαντικά έργα του, μεταξύ πολλών άλλων, η «θεωρία Πολέμου» , με ιδικό κεφάλαιο για την Ελλάδα, «Οι αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας», με υπότιτλο «Η καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία». Σε συνέχεια του «Η παρακμή του Αστικού Πολιτισμού». Σήμερα, η επικαιρότητά τους είναι εντυπωσιακή, συμπεραίνοντας ότι η νεοελληνική ιστορία, κλείνει τον κύκλο της και ότι μεταδικτατορικά διαμορφώθηκε στην Ελλάδα μια εξαμβλωματική δημοκρατία όπου συγχέεται το μοντέρνο, με τις «πασίγνωστες επιχώριες έξεις της πνευματικής νωθρότητας, του εξυπναδικισμού και της ημιμάθειας». Απεβίωσε σε ηλικία 55 ετών, από ιατρικό λάθος σε νοσοκομείο στην Αθήνα, όπου είχε εισαχθεί για καρδιολογικό πρόβλημα.

(4) Η απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ τον Πορθητή