του Βαγγέλη Σπανού
Θεαματική η άνοδος της θερμοκρασίας από τους 8 βαθμούς της
Πέμπτης, στους 14 το πρωί και στους 19 μετά το μεσημέρι την Παρασκευή.
Είχα τόσο καλή ψυχολογία που δεν τήρησα και τον κανόνα που
λέει ότι απαγορεύονται οι καταδύσεις τρεις μέρες μετά την αιμοδοσία.
Εντάξει, στα τέσσερα μέτρα κατέβηκα για να μαζέψω μία διάφανη
σακούλα - από αυτές που ανοιγοκλείνουν με κλιπ - καθώς έχασκε στον πυθμένα.
Δεν προκαλούσε, λοιπόν, απλά ρύπανση στο θαλάσσιο περιβάλλον,
αλλά μπορεί να εγκλωβιζόταν και κανένα ψαράκι μέσα και μετά να μην μπορούσε να
ξαναβγεί.
Γι' αυτό τη μάζεψα, όπως κι ένα σακουλάκι από κρουασάν στα
δύο μέτρα αυτό, το οποίο εικονίζεται σε μία φωτό με τέσσερις σπάρους και μία
χειλού δίπλα σε μία ξεχασμένη σημαδούρα στον βυθό.
Παρεμπιπτόντως, εκτός από τα πλαστικά, ρυπαίνουν και τα ρούχα
και ενίοτε μας δηλητηριάζουν κι εμάς που τα φοράμε, όπως μας πληροφορεί η Le
Monde.
Και φοράμε και πολλά, καθώς το 2016 πωλήθηκαν 100 δισ. ρούχα
σε όλο τον κόσμο.
Αυτό σημαίνει ότι στη Γαλλία κάθε άνθρωπος φορούσε 9,5 κιλά
ρούχα.
Και οι καταναλωτές αγοράζουν όλο και περισσότερο +60% ρούχων
τα τελευταία 15 χρόνια.
Αυτή η τάση έχει όνομα, γρήγορη μόδα και αφορά είδη μίας
χρήσης που ανανεώνονται συνεχώς.
Αυτές οι συνήθειες κατανάλωσης έχουν συνέπειες για το
περιβάλλον, καθώς από την παρασκευή των πρώτων υλών, τις μεταφορές, το πλύσιμο
και την ανακύκλωση, ο κύκλος της ζωής ενός ρούχου προκαλεί τεράστια ρύπανση και
μερικές φορές δηλητηριάζει και εκείνον που το φοράει.
Για παράδειγμα τα βαμβακερά προέρχονται από το βαμβάκι, το
οποίο ψεκάζεται με φυτοφάρμακα, ενώ χρειάζονται και τεράστιες ποσότητες νερού
(2.700 λίτρα για ένα μπλουζάκι).
Πέρα από το γεγονός ότι η μαζική παραγωγή βαμβακιού στο
Ουζμπεκιστάν οδήγησε στην αποξήρανση της θάλασσας της Αράλης.
Άλλα ρούχα είναι από πολυεστέρα, που παράγεται από πετρέλαιο
κι έτσι αυξάνονται οι εκπομπές ρύπων (1,2 δισ. τόνοι ετησίως).
Όπως και με τη μεταφορά ρούχων από την Κίνα και την Ινδία,
μέσω Μαρόκου στη Γαλλία π.χ., που εισάγει το 50% των ενδυμάτων της.
Παράλληλα εμποτίζονται και με τοξικές ουσίες κατά την
επεξεργασία τους στα εργοστάσια.
Ακόμα και μέσω του πλυντηρίου ρούχων πολλές ρυπογόνες ουσίες,
500 χιλιάδες τόνοι μικροπλαστικών για την ακρίβεια, καταλήγουν στη θάλασσα,
όπου καταναλώνονται από τα ψάρια και περνούν μετά και στη διατροφική αλυσίδα
των ανθρώπων.
