ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΠΥΚΝΩΣΕΙΣ ΗΡΘΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ 31 ΜΑΪΟΥ ΓΙΑ ΨΗΦΙΣΗ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ………..

άρθρο του Μάνου Δερτούζου

H ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΜΗΡΙΑ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ.
ΑΤΟΛΜΙΑ ΤΟΥ Κ. ΦΑΜΕΛΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΙΟ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΙΛΙΑΣΕ.

Πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια και η πολιτική ομηρία συνεχίζεται για τους πολίτες που δεν καταπάτησαν και οι οποίοι αγόρασαν αγροτεμάχια με νόμιμα συμβόλαια , πολλοί δε από αυτούς πήραν άδεια από την πολεοδομία και έκτισαν , ενώ άλλοι έχουν βεβαιώσεις από το δασαρχείο ότι το οικόπεδό τους ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ σε δασική έκταση.
Το κράτος διαχρονικά αναγνωρίζει  ότι το πρόβλημα πρέπει να λυθεί, αλλά είναι ανήμπορο να τολμήσει και να λύσει το πρόβλημα. Το αλλαλούμ που επικρατεί είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο. 

Έτσι έχουμε φαινόμενα τραγελαφικά, όπως ισόγειο κτίσμα στα Βασιλικά να έχει ΗΛΕΚΤΡΟΔΟΤΗΘΕΙ νομιμότατα από το κράτος το 1985 και να μην είναι δασικό, ενώ ίδιο κτίσμα πρώτος όροφος, το 2012 να ηλεκτροδοτείται μετά από τακτοποίηση αυθαιρέτου , να θεωρείται παράνομη η ηλεκτροδότηση με αιτιολογία ότι το οικόπεδο είναι δασικό και να καταδικάζεται τόσο ο ιδιοκτήτης όσο και ο μηχανικός που έκανε την τακτοποίηση. Το ίδιο το κράτος δηλαδή που ηλεκτροδότησε όλη την περιοχή το 1985 είναι και κατήγορος και τιμωρός!!!! Αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα.
Το 2016 ο τότε Αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Τσιρώνης κάνει προσπάθεια να «λύσει» το πρόβλημα και ετοιμάζει Νομοσχέδιο για τις οικιστικές πυκνώσεις. Αναφέρω να «λύσει» (με εισαγωγικά) γιατί το πρόβλημα δεν λύνεται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο Η σωστή έκφραση είναι το Νομοσχέδιο ανακουφίζει τους πολίτες και δίνει διέξοδο στο Γολγοθά των προστίμων που έχουν πολλοί συμπολίτες μας , ενώ συγχρόνως δίνει λύσει σε πολλές εκκρεμότητες. Θεωρούμε ότι είναι σε σωστή κατεύθυνση, έως ότου καταλάβουν όλοι ότι το πρόβλημα λύνεται τελεσίδικα με την αναθεώρηση του άρθρου 24. Ο διάδοχός του κ. Φάμελος συνεχίζει στο ίδιο σκεπτικό, οι Δήμοι υποχρεούνται και μπαίνουν στην διαδικασία να καταθέσουν περιγράμματα οικιστικών πυκνώσεων και το Νομοσχέδιο προχωρά κανονικά , καθυστερεί όμως να έρθει για ψήφιση στη Βουλή.
Τον Απρίλιο του 2019 το ΣτΕ έκρινε μη νόμιμη και ακυρωτέα την Κοινή Υπουργική απόφαση που όριζε τα κριτήρια προσδιορισμού της οικιστικής πύκνωσης στηρίζοντας την απόφαση αυτή στο άρθρο 24 του Συντάγματος.
Ο κ. Φάμελος βλέποντας αδιέξοδο αναθέτει σε ομάδα εργασίας, η οποία συγκροτείται υπό την Προεδρία και το συντονισμό της Παρέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για τους τομείς Περιβάλλοντος, Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Δασών, Αθηνάς Αλεφαντή, η οποία, μεταξύ άλλων, έχει χειριστεί δεκάδες σημαντικές υποθέσεις εκ μέρους της Διοίκησης στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Στόχος να μπορέσει το Νομοσχέδιο να μην έχει αντιρρήσεις από το ΣτΕ.
Στις 31 Μαΐου το Νομοσχέδιο κατατίθεται στη Βουλή. Η σύσκεψη αρχηγών , η οποία συνέρχεται αποφασίζει να μην συμφωνήσει και να αποχωρήσει από τη συζήτηση για οποιοδήποτε Νομοσχέδιο αφού οδηγούμεθα σε εκλογές. Ο Φάμελος δεν τολμά μόνος του, το νομοσχέδιο μένει στο ράφι της Βουλής και τα πρόστιμα συνεχίζονται να έρχονται ταλαιπωρώντας χιλιάδες κόσμο.
Για μία ακόμη φορά πήγαμε στην πηγή και δεν ήπιαμε νερό. Ποιος φταίει όμως για αυτό το ναυάγιο επίλυσης ενός μεγάλου κοινωνικού προβλήματος;
Η επίλυση του δασικού προβλήματος για μένα , είναι πέρα και έξω από κόμματα. Ποτέ δεν ωφελήθηκα προσωπικά από κανένα κόμμα και πάντοτε οι επαφές μου με Υπουργούς ή υπηρεσιακούς παράγοντες στόχο είχαν την επίλυση του προβλήματος και μόνο. Χωρίς παρωπίδες κομματικές σε αυτό το θέμα, μπορώ να πω ελεύθερα την γνώμη μου για το ναυάγιο του Νομοσχεδίου και θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου να το κάνω , αν και βρισκόμαστε παραμονές Εθνικών εκλογών.
Οι ευθύνες του κ. Φάμελου είναι μεγάλες. Επί τρία ολόκληρα χρόνια εκείνος και ο κ. Τσιρώνης επινόησαν τις οικιστικές πυκνώσεις, δούλεψαν σε αυτή την λύση τόσο εκείνοι , όσο και οι συνεργάτες τους οι οποίοι προσπάθησαν , ανάγκασαν με νόμο του Δήμους να προχωρήσουν σε οικιστικά περιγράμματα, έδωσαν ελπίδα ανακούφισης σε χιλιάδες κόσμο. Την πιο κρίσιμη στιγμή όμως ο κ. Φάμελος, δεν έδειξε την τόλμη και αποφασιστικότητα που χρειαζόταν. Έπρεπε να υπερασπιστεί το έργο του και την πιο κρίσιμη στιγμή δεν το έκανε.
Από την άλλη μεριά τόσο η Νέα Δημοκρατία αλλά και όλα τα κόμματα δεν βοήθησαν να προχωρήσει η διαδικασία ψήφισης ενός Νομοσχεδίου που βοηθά τους πολίτες, ανεξάρτητα εάν αυτό το Νομοσχέδιο κατατέθηκε στο παρά πέντε των εκλογών. Το Νομοσχέδιο για τις οικιστικές πυκνώσεις δεν ήταν ένα νομοσχέδιο που ξάφνιασε, δεν ήταν μία τροπολογία άγνωστη. ‘Ηταν ένα νομοσχέδιο που το γνώριζαν όλοι και μάλιστα η Νέα Δημοκρατία είχε πει ότι θα το στηρίξει. Ήταν ένα νομοσχέδιο που θα μπορούσε να είχε ψηφιστεί εάν ερχόταν νωρίτερα στη Βουλή. Ήταν ένα νομοσχέδιο που θα ανακούφιζε χιλιάδες πολίτες από τα πρόστιμα και τα δικαστήρια.