Γιατί βροντοφωνάζω ΟΧΙ στη ζεύξη !

του Χρήστου Σ. Μυλωνά

Ήταν γύρω στα 1955, όταν κατασκευάζανε τις αποθήκες καυσίμων στο Θυνιό. Τα ‘’ έργα του ΝΑΤΟ ’’ όπως έμειναν να λέγονταν έκτοτε οι εγκαταστάσεις λίγο πιό πέρα απ΄το μοναστήρι της Υπαπαντής ή Φλεβαριώτισσας. Εκεί λοιπόν, ανοίγοντας τις τεράστιες γαλαρίες μέσα στο βουνό, έπρεπε να διαχειριστούν και τις μεγάλες ποσότητες πετρωμάτων που εξορύσσονταν. Κάποιο μέρος, χρησίμευσε για να κατασκευαστεί η προβλήτα πρόσδεσης των πετρελαιοφόρων πλοίων, που θα τροφοδοτούσαν αργότερα τις δεξαμενές καυσίμων με την ανάλογη ποσότητα καύσιμης ύλης για τα συμμαχικά πλοία του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ). Η υπόλοιπη ποσότητα του βραχώδους υλικού, αποτέθηκε στην περιοχή των Παλουκίων πριν από το 4ο φυλάκιο του Ναυστάθμου, δημιουργώντας έτσι μια χερσαία δίοδο με κατεύθυνση προς το νησί του Αγίου Γεωργίου. Όταν πλησίασε, αυτή η επίχωση να ενωθεί με το νησί, σταμάτησε καμμιά εικοσαριά μέτρα πριν, χωρίς να ενωθεί με τη νησίδα.

Τότε πρωτακούστηκε η λέξη ΓΕΦΥΡΑ !

Και τότε, ο τραπεζίτης Στρατής Ανδρεάδης, ιδιοκτήτης των πράσινων λεωφορειακών γραμμών Πειραιώς –Περάματος κ.α. εξασφάλισε το δικαίωμα επέκτασης της γραμμής Περάματος μέχρι την κορυφή της λεωφ. Σαλαμίνας στον Άγιο Λαυρέντιο, όταν θα γινόταν η ζεύξη! Πολλές οι απορίες, και πολλά τα παράπονα των επαγγελματιών που θίγονταν απ΄αυτή την εξέλιξη. Πλοιοκτήτες επιβατικών σκαφών και πορθμείων, που θα έχαναν τα πάντα και ιδιοκτήτες αγοραίων αυτοκινήτων (ταξί) και νέων ντόπιων λεωφορείων, που έβλεπαν την επέλαση της αυτοκρατορίας Ανδρεάδη να τους στερεί το μεροκάματο...

Από εκείνα τα χρόνια μέχρι και σήμερα, έχει ακουστεί πολλές φορές – ως κεραυνός εν αιθρία- πως επίκειται η ένωση της Σαλαμίνας με το Πέραμα, είτε αυτός ο τρόπος ονομαζόταν «Γέφυρα» είτε ονομαζόταν «Ζεύξη». Και πάντα συνοδευόταν με την αόριστη, μεγαλόπνοη δικαιολογία κατασκευής της «Για την διευκόλυνση και την καλύτερη εξυπηρέτηση των κατοίκων της Σαλαμίνας και την άνετη πρόσβασή τους προς τον Πειραιά και την Πρωτεύουσα ! »

Είναι γεγονός, αγαπητοί αναγνώστες αυτής της σελίδας, πως το Ελληνικό Κράτος με τις, όποιων ιδεολογιών, εκάστοτε Κυβερνήσεις, έχει επιδείξει μιά απόλυτη, συνεχή, αναλλοίωτη και συνεπέστατη πολιτική σ΄αυτό το νησί εμμένοντας να... ανακουφίσει τους κατοίκους από την ταλαιπωρία της θαλάσσιας συγκοινωνίας, έτσι όπως την σκαρφίζονται οι κατά καιρούς υπεύθυνοι υπουργοί, υπουργίσκοι και λοιποί τυχάρπαστοι παράγοντες !

Μία απ΄αυτές τις πομφόλυγες «αγάπης και συμπάθειας» εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας προς το Νησί μας, έτυχε να απολαύσουμε και την 21η Ιανουαρίου 2016 στο Δημαρχείο Σαλαμίνας με τον εξωραϊσμένο τίτλο ‘’Ημερίδα για την ζεύξη Σαλαμίνας –Περάματος’’ Εκεί ακούσαμε τον κ. Γιάννη Μπακογιάννη, παράγοντα του αρμόδιου υπουργείου να προσπαθεί να εξηγεί ποιά θα είναι τα ‘’οφέλη’’ που θα προκύψουν με τη ζεύξη, να προσπαθεί να εξηγεί πως δεν χρειάζεται μελέτη σκοπιμότητος εφ΄όσον δεν έχει γίνει το...¨Εργο (!) αλλά η δημοπράτησή του θα γίνει κάπου μέσα στον Μάρτιο! Και άλλα πολλά και δυσεξήγητα έως και ακατανόητα...

Εδώ, επιτρέψτε μου να παραθέσω την εντύπωση που απεκόμισα απ΄αυτήν την...Ημερίδα. Περίμενα να δω πάνω στη σκηνή της αίθουσας ‘’ Μπόγρη ‘’ μια μορφή προεδρείου που θα συντόνιζε την συζήτηση πλαισιουμένου από την κατάλληλη γραμματειακή υποστήριξη τόσο για την καταγραφή των προτάσεων, ενστάσεων κ.λ.π. όσο και την τήρηση σειράς εισηγητών και ομιλητών. Αντ΄αυτού υπήρχε μιά αυθόρμητη και άναρχη συμμετοχή των ομιλητών, με αποτέλεσμα ο αντιπεριφερειάρχης κ. Χατζηπέρρος να αναλάβει πρωτοβουλία να σημειώνει την σειρά των επιθυμούντων να μιλήσουν...

Οι Δημοτικές παρατάξεις, βεβαίως κράτησαν υπεύθυνη θέση ως προς τα συμφέροντα του Τόπου μας και έφεραν σε δύσκολη θέση τον εκπρόσωπο του Υπουργείου , αλλά εγώ, σαν δημότης- και πιστεύω πως εκπροσωπώ με την γνώμη μου την πλειονότητα των συνδημοτών μας - θα περίμενα να δω στο πάνελ μια ευρύτατη διαδημοτική ομάδα, πλήρως προσυνεννομένη και άριστα πληροφορημένη για το γεγονός, με τις προτάσεις της κάθε μιάς παράταξης να είναι στο τραπέζι ανοιχτές έτσι ώστε ότι θα υστερεί στην πρόταση της μιας , να συμπληρώνεται αβίαστα και ακομπλεξάριστα από την πρόταση της άλλης. Προϋπόθεση όμως, αυτής της ειδυλλιακής εικόνας των Δημ. παρατάξεων του Νησιού μας θα ήταν η πρωτοβουλία , είτε της Δημάρχου, είτε των επικεφαλής των παρατάξεων, είτε ακόμα και των διατελεσάντων Δημάρχων οι οποίοι πιθανόν να έπειθαν τους, εν ενεργεία επικεφαλείς των Συνδυασμών , να κάτσουν σε κοινό τραπέζι και να... τα βρούν πολύ πριν από την ημέρα της Ημερίδας. Δυστυχώς όμως, όπως έγραψα παραπάνω, το Ελληνικό κράτος , ενώ από της ιδρύσεώς του αλλάζει κάθε τετραετία (στην καλύτερη περίπτωση), ή κάθε εξάμηνο, πότε την εξωτερική πολιτική, πότε το φορολογικό σύστημα, ΠΑΝΤΑ την Παιδεία προς το χειρότερο και άλλα πολλά από πολλούς σοφούς οι οποίοι - άμα τη εκλογή τους σε πατέρες του ¨Εθνους – υιοθετούν με τον πιό αποτυχημένο τρόπο την Σπαρτιάτικη ρήση «άμα δε γ΄εσόμεθα πολλώ κάρρονες» που πολύ αμφιβάλλω αν οι περισσότεροι γνωρίζουν το νόημα της ρήσης! ΑΛΛΑ , στη περίπτωση της νήσου Σαλαμίνας, είμαστε υποχρεωμένοι να οφείλουμε άπειρη ευγνωμοσύνη, στο Ελληνικό κράτος για την αταλάντευτη συνέπεια που δείχνει για τη εξέλιξη της... ‘’Αγαπημένης μας Σαλαμίνας’’ όπως έγραψε και ο Δημ. Μπόγρης.

Αμέσως μετά το τέλος και του εμφυλίου, όταν προσδιοριστήκανε οι πρώτοι τουριστικοί στόχοι της Ελλάδας, τραβήχτηκε μια κόκκινη γραμμή νότια της Σαλαμίνας και αποφασίστηκε η προβολή των υπόλοιπων νησιών του Αργοσαρωνικού, για τουρισμό ημεδαπό ή αλλοδαπό. Επίσημη δικαιολογία για την εξαίρεση του Νησιού μας , η ύπαρξη του Ναυστάθμου και η διαφύλαξήτου από κατασκοπευτικές ενέργειες. Φούντωνε άλλωστε και ο Ψυχρός πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ανατολής... Αλλά όταν δημιουργήθηκε και ο Ο.Λ.Π. προβλέφθηκε για μελλοντική χρήση του, όλη η ανατολική θάλασσα με την χερσαία έκταση της Σαλαμίνας. Δηλαδή, από Παλούκια έως και νότια της Κακή Βίγλας!

Γύρω στα 1959 και αργότερα άρχισε η αγορά οικοπέδων για παραθεριστικές κατοικίες, που όλως τυχαίως δεν υπήρχε περιορισμός έκτασης (στρεμματική άδεια κ.λ.π.) , με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οικόπεδα μικρής έκτασης προσιτά για κάθε βαλάντιο.

Έτσι ο κάθε οικονομικά μέτριος ή φτωχός οικογενειάρχης έβρισκε Θεού δώρο την αγορά μιας τέτοια έκτασης για καθαρό αέρα για τα παιδιά του και λίγα θαλάσια μπάνια... Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε σιγά-σιγά μια μεσαία –το πολύ- τάξη εργαζομένων που άρχισε να επιλέγει τη Σαλαμίνα για μόνιμη κατοικία. Αλλά παράλληλα η δυσφορία της μετακίνησής τους, στους εν Πειραιεί και Αθήναις χώρους εργασίας τους, και ο επιπλέον χρόνος, δημιούργησε την απαίτηση για γέφυρα με τη Αττική γη.

Το Νησί μας, με το πλεονέκτημα ή μειονέκτημα της μηδαμινής απόστασης από την Αττική, υπήρξε ένα μύχιο όνειρο του κάθε πολιτικού και του κάθε κόμματος για να μεταφερθούν οι πάσης φύσεως βιομηχανικές και ναυπηγοεπισκευαστικές δραστηριότητες από την ευρύτερη περιοχή Αθηνών , Πειραιώς και Προαστείων . Ας σκεφτεί κάποιος τι εκλογικό πλεονέκτημα θα δώσει σ΄ένα κόμμα η επιτυχία της απαλλαγής της πρωτεύουσας από ρυπογόνες επιχειρήσεις ! Στη Σαλαμίνα, ήδη έχουν δημιουργηθεί οι υποδομές: Άφθονο εργατικό δυναμικό με μόνιμη κατοικία στο Νησί, ένας τεράστιος κόλπος στα δυτικά, για παντός είδους ναυτικές δραστηριότητες , από ναυπηγεία μέχρι μαρίνες έως και διαλυτήρια πλοίων, πάμπολοι μικροί κόλποι και γη, για αποθηκευτική χρήση ή διαμετακομιστικό εμπόριο ( κοντέϊνερς), ακόμα και χώροι επεξεργασίας απορριμάτων παντός είδους ! Άλλωστε, αγαπητοί αναγνώστες σας προκαλώ να αναζητήσετε το αυτονόητο:

Γιατί δεν εκδίδονται άδειες ανέγερσης ξενοδοχείων στη Σαλαμίνα; Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα κτίριο επίσημα χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο ; Γιατί η υποστήριξη και η προβολή του Νησιού μας μέσα από κάθε είδους πολιτιστική δραστηριότητα από τα ΜΜΕ, πρέπει να περάσει μέσα από ‘’τα σαράντα κύματα’’ και άν επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να το θεωρήσουμε ως θείο δώρο , ενώ κάθε φονικό, πυρκαγιά, δυστύχημα ή κάποιο δημόσιο ατόπημα να προβάλλονται αυτοβούλως, κατά κόρον και με άκρως εξευτελιστικό τρόπο ;

Γιατί, τα... αντισταθμιστικά οφέλη που θα παρέξουν οι κατασκευαστές της γέφυρας να είναι - όπως ακούστηκε – η διαπλάτυνση σε 16 μέτρα της επαρχιακής οδού Αιαντείου – Κανακίων ( !!! ) με όλη την καταστροφή του δάσους που θα εμποδίσει το έργο ; Μήπως για να εξυπηρετούνται οι – εδώ και πολλά χρόνια ελάχιστοι - κάτοικοι των Κανακίων ή για να υπάρξει η προϋπόθεση για την – επίσης στα αντισταθμιστικά οφέλη- οδική σύνδεση Κανακίων με Σατερλί ;

Για ποιό λόγο ; Για τους λουόμενους;.. Για τους επισκέπτες ;.. ΄Η μήπως για την εύκολη οδική σύνδεση Θυνιού, Φώκας, Κανακίων , Λαμπρανού, Πυργιακόνι κ.λ.π. όπου, όπως σέρνεται η πληροφορία, πρόκειται να μετεγκατασταθούν στο νησί μας όλα τα ιχθυοτροφεία της Λευκάδας, για να αναπνεύσει, επιτέλους τουριστικά, και το πολύπαθο(;) νησί των επτανήσων;..

Μήπως πρέπει να μας βάλουν σε υποψίες όλα αυτά και να μην σταθούμε στις μεγαλόπνοες εξαγγελίες των εκάστοτε κυβερνώντων για τις καλές προθέσεις τους όσον αφορά την ποιότητα ζωής των κατοίκων της Σαλαμίνας; Προσωπικά, κατάλαβα πως η Ημερίδα για την ζεύξη, ήταν μιά τυπική προϋπόθεση που προβλεπόταν απο κάποιο Νόμο ως ‘’Δημόσια διαβούλευση’’ με τους ενδιαφερομένους κατοίκους.

Γι΄αυτό δεν ίδρωσε το αυτί κανενός εκ των παραγόντων του υπουργείου, στις στοιχειοθετημένες αντιρρήσεις τόσο των Δημοτικών συνδυασμών όσο και αυτών των εκπροσώπων των Κοινοπραξιών των πορθμείων και του Περιβαντολλογικού Συλλόγου ‘’ΠΕΡΟΙΒΟΣ’’.

Ο κ. Μπακογιάννης σίγουρα επέστρεψε στο πόστο του, συμπληρώνοντας πως η ‘’Δημόσια διαβούλευση’’ με τη Σαλαμίνα πραγματοποιήθηκε και θα κλείσει τον φάκελλο για τα περαιτέρω. Εμείς όμως ;...

Προσωπικά, ψηφίζω ΟΧΙ στη ζεύξη

Χρήστος Σ. Μυλωνάς