Διαβάζουμε τόσα και τόσα άρθρα για αποδράσεις σε κοντινούς
προορισμούς. Για τόπους που ‘κρύβουν εκπλήξεις’. Σε ελάχιστα από αυτά γίνεται
αναφορά στη Σαλαμίνα.
Από τις αναφορές δε αυτές στις περισσότερες γίνεται λόγος για
τα προβλήματα του νησιού όπως την άναρχη δόμηση, το προβληματικό οδικό δίκτυο
κ.α.
Δεν υπάρχει όμως αυτή μόνο αυτή η Σαλαμίνα. Δεν είναι αυτή η
Σαλαμίνα. Είναι αλήθεια ότι το νησί αυτό δεν το πρόσεξε ποτέ και κανείς. ‘Βόλευε’ να γίνει ένας φτηνός
προορισμός για τους κατοίκους της πρωτεύουσας.
‘Βόλευε’ να γίνει ένας τόπος εγκατάστασης για
διάφορες ρυπογόνες επιχειρήσεις λόγω της εγγύτητας του με το κέντρο.
Επειδή βέβαια δεν μπορεί ποτέ να φταίνε μόνο ‘οι άλλοι’, δεν
το πρόσεξαν ούτε οι ντόπιοι, πολλοί τουλάχιστον εξ όσων διετέλεσαν σε θέση
ευθύνης σε αυτό.
Όμως η Σαλαμίνα έχει ‘κάτι’. Για την ακρίβεια έχει πολλά που
δεν την αφήνουν να υποταχθεί στη μοίρα που κάποιοι της επεφύλαξαν.
Η Σαλαμίνα είναι η Ιστορία της. Είναι ο Τύμβος που θυμίζει τη
σπουδαιότερη ναυμαχία της παγκόσμιας Ιστορίας. Μπορείς να πατήσεις το ίδιο χώμα
που πατούσε ο Θεμιστοκλής και οι Σαλαμινομάχοι.
Είναι το σπήλαιο του Ευριπίδη. Είναι συγκλονιστική η αίσθηση
να στέκεσαι στο σημείο που στεκόταν ο Ευριπίδης, όταν έγραφε τα έργα του
ατενίζοντας το γαλάζιο του Σαρωνικού.
Είναι το κυκλοτερές ταφικό μνημείο στις Κολόνες του 4ου π.Χ
αιώνα. Είναι οι θάλασσες της. Θάλασσες που αν δεν τις επισκεφθείς, δεν μπορείς
να φανταστείς ότι υπάρχουν τόσο κοντά στο κέντρο.
Είναι τα υπέροχα δάση της. Τα βυζαντινά μοναστήρια και οι
εκκλησίες της, που μπορείς να δεις από έργα του Χαλεπά και του Πολ. Λεμπέση ως
τον τάφο του Γ. Καραϊσκάκη και του οπλαρχηγού Γκούρα.
Είναι οι βυζαντινοί ανεμόμυλοι της. Είναι ο λιθόκτιστος φάρος
της. Η Σαλαμίνα είναι ζωντανή. Κοντά στο ένδοξο παρελθόν της έχει ένα πολύ
ενδιαφέρον παρόν και ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον.
Μακριά από τα λάθη και τις στρεβλώσεις του παρελθόντος, η
Σαλαμίνα με ένα εκπληκτικό (αλλά ακόμη αναξιοποίητο) φυσικό λιμάνι στο κέντρο
της αλλά και με εξίσου όμορφα μικρότερα λιμάνια σε άλλες περιοχές, είναι από τα
ελάχιστα μέρη που μπορούν να συνδυάσουν, πέραν της συμβατικής μορφής τουρισμού
για καλοκαιρινές διακοπές, τόσες μορφές τουρισμού βρισκόμενη μάλιστα τόσο κοντά
στην Αθήνα και τον Πειραιά.
Είτε πρόκειται για πολιτιστικό τουρισμό, είτε για αθλητικό
τουρισμό με τη διοργάνωση αγώνων τόσο του αθλητισμού βουνού (ορειβασία,
αναρρίχηση, ορεινή ποδηλασία, αλεξίπτωτο πλάγιας) όσο και θαλάσσιου αθλητισμού
(canoe – kayak, ιστιοπλοΐας, κωπηλασίας, κολύμβησης ανοιχτής θαλάσσης) είτε για
θρησκευτικό τουρισμό, είτε για οικοτουρισμό με τα μονοπάτια στα εκπληκτικά δάση
της, είτε για εκπαιδευτικό τουρισμό με την ένταξη της Σαλαμίνας στους
προορισμούς μονοήμερων εκδρομών σχολείων. Σχέδιο χρειάζεται η Σαλαμίνα.
Σχέδιο για ανάπτυξη, αξιοποίηση και προβολή της πραγματικής
της εικόνας. Το είπαμε και πριν. Το νησί αυτό έχει ‘κάτι’… Ξέρετε, άραγε,
πολλούς τόπους, που προς τιμήν του έχουν πάρει το όνομα τους δύο πόλεις στην
άλλη άκρη του κόσμου, στη μακρινή Κολομβία (η Σαλαμίνα του νομού Μαγδαλένα και
η Σαλαμίνα του νομού Κάλδας);
Αναδημοσίευση
από το hellasjournal
κατόπιν
επιθυμίας του ιδίου του κ Γ Παναγόπουλου
