Κατασκευασμένες ψεύτικες συμβάσεις εργασίας στον Δήμο Σαλαμίνας: Θα το δούμε και αυτό;

22.08.2013 By Γιάννης Γαβρίλης στην γνώμη της Σαλαμίνας

Μια πολύ σοβαρή υπόθεση, με άγνωστες προς το παρόν επιπτώσεις, για αιρετούς και μη, αφού μόλις άρχισε η δικαστική της διερεύνηση, εξελίσσεται τις μέρες αυτές στον Δήμο Σαλαμίνας. Ένα θέμα που είχε εισαχθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο της 29/05, προς συζήτηση και τελικά αποσύρθηκε ξαφνικά, πριν συζητηθεί, ήταν η αφορμή για να έρθουν στο φως, μια σειρά στοιχείων και γεγονότων που οδήγησαν την υπόθεση στην δικαιοσύνη για περαιτέρω έρευνα και καταλογισμό όποιων ευθυνών προκύψουν.

Η υπόθεση αφορά την μονιμοποίηση δύο εργαζομένων στον Δήμο (σ.σ. με την λεγόμενη σύσταση θέσεων Ι.Δ.Α.Χ., σε εφαρμογή δικαστικής απόφασης) και τις βεβαιώσεις που χρησιμοποιήθηκαν ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων προκειμένου να εκδοθούν οι αποφάσεις αυτές που τις δικαιώνουν.
Οι δύο συγκεκριμένοι εργαζόμενοι, οι κ. Αθανασία Κουτούκα και κ. Γεωργία Μανόγλου, για τις οποίες είχε έρθει το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο της 29ης/05, αλλά και άλλοι δεκατέσσερις ακόμη, είχαν απασχοληθεί περιστασιακά στην τέως Κοινότητα Σεληνίων και στον τέως Δήμο Αμπελακίων, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κατά διαστήματα, από το 1998 έως το 2002, αλλά και αργότερα έως το 2010. Στηριγμένοι στις συμβάσεις αυτές, οι δεκατρείς από αυτούς κατέφυγαν στα δικαστήρια, διεκδικώντας την μονιμοποίηση τους, στον Δήμο Σαλαμίνας πλέον.

Στο δικαστήριο, και συγκεκριμένα στο Μονομελές Πρωτοδικείο του Πειραιά, βεβαιώθηκε η προϋπηρεσία των εργαζομένων όπως αυτή περιγραφόταν σε μια παλιότερη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του τέως Δήμου Αμπελακίων, την 69/2010, αλλά η απόφαση του Πρωτοδικείου ήταν απορριπτική για την αγωγή των εργαζομένων.

Στο Εφετείο του Πειραιά, όπου εκδικάστηκε στην συνέχεια, σε δεύτερο βαθμό, η αγωγή των εργαζομένων, τον Νοέμβριο του 2011, ο σημερινός δήμαρχος βεβαίωσε ξανά την προϋπηρεσία τους, με βάση την ίδια απόφαση του τέως Δήμου Αμπελακίων. Το Εφετείο όμως έκρινε ότι οι εργαζόμενοι δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις του νόμου για να μονιμοποιηθούν στον Δήμο και απέρριψε τελεσίδικα την αγωγή τους, με την απόφαση 109/2012, πλην μιας περιπτώσεως εργαζομένου που δικαιώθηκε.

Τα περίεργα αρχίζουν, όταν οι δύο κυρίες προσφεύγουν ξανά στην δικαιοσύνη, τον Ιούνιο του 2012, όπου ο δήμαρχος συνομολογεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, το περιεχόμενο της αγωγής τους και το Δικαστήριο με την 4478/2012 απόφαση του τις δικαιώνει.

Η απόφαση αυτή κοινοποιείται στον Δήμο, ο οποίος δεν ασκεί ένδικα μέσα εναντίον της (σ.σ. και πώς να το κάνει άλλωστε, όταν ο δήμαρχος έχει συνομολογήσει την αγωγή των εργαζομένων), οπότε, με την πάροδο του χρονικού ορίου που προβλέπει ο νόμος η απόφαση καθίσταται τελεσίδικη.

Το θέμα έρχεται στο Δημοτικό Συμβούλιο της 29/05, προς συζήτηση και απόφαση για την σύσταση των δύο θέσεων των δικαιωμένων πλέον εργαζομένων, αλλά την τελευταία στιγμή το θέμα αποσύρεται.

Αυτό, όπως ήταν επόμενο προκάλεσε πολλά ερωτηματικά και οι απαντήσεις δεν άργησαν να έρθουν. Πρώτος ο τέως Κοινοτάρχης Σεληνίων και μετέπειτα Δήμαρχος Αμπελακίων κ. Μάριος Τραυλός, διαπίστωσε ότι οι συμβάσεις που έφεραν τις δύο εργαζόμενες να απασχολούνται στους αντίστοιχους φορείς επί των ημερών του, ουδέποτε είχαν συναφθεί από τον ίδιο.

Έτσι ο κ. Τραυλός υποβάλει στις 06/06/2013, μηνυτήρια αναφορά, ζητώντας να διερευνηθεί το όλο θέμα από την Δικαιοσύνη.

Επιπλέον, ο ίδιος, ζήτησε από τον Δήμο, αντίγραφα των εν λόγω συμβάσεων που έπρεπε να υπάρχουν στους φακέλους του προσωπικού και ο Δήμος, με έγγραφο που υπογράφει η Γενική Γραμματέας του Δήμου, κ. Λούλα Καραγιάννη, απαντάει, ούτε λίγο ούτε πολύ ότι οι συμβάσεις αυτές, απλώς … δεν υπάρχουν.

Για το όλο θέμα έχει ήδη διαταχθεί από την Εισαγγελία του Πειραιά προκαταρκτική εξέταση, που θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες μέρες με την κλήση μαρτύρων για καταθέσεις. (σ.σ. αυτή είναι η δικαστική διαδικασία θα γίνει τις επόμενες μέρες και όχι κάποια εκδίκαση ενώπιον Δικαστηρίου που “χωράει” αναβολή, όπως λανθασμένα αναφέρεται σε ορισμένα μπλόγκ).

Από την όλη υπόθεση προκύπτουν όμως ορισμένα πολύ σοβαρά ερωτηματικά.

Πως, αφού είχε τελεσιδικήσει, απορριπτικά για τους εργαζόμενους, η αρχική αγωγή τους, το θέμα επανεισάγεται σε Δικαστήριο, μέσα σε ένα τρίμηνο, μόνο για δύο από όλους αυτή τη φορά; Υπήρξαν νέα στοιχεία που θα επέτρεπαν, ενδεχομένως, την επανεκδίκαση των αγωγών τους;

Είναι αλήθεια, ότι ορισμένες από τις βεβαιώσεις που χρησιμοποιήθηκαν στο τελευταίο Δικαστήριο, έχουν στηριχθεί σε … άτυπες προφορικές συμβάσεις εργασίας που επιγράφονται “απλή σχέση εργασίας”, την ίδια στιγμή που βεβαιώνεται ότι ο αναφερόμενος στην βεβαίωση καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δήμου;

Με ποια κριτήρια, ο δήμαρχος συνομολογεί εκ νέου την αγωγή, μόνο για δύο από τους δεκαπέντε εργαζόμενους; Υπάρχει κάποια σκοπιμότητα στην μονιμοποίηση των συγκεκριμένων εργαζομένων; Οι υπόλοιποι δεκατρείς, δεν έχουν δικαίωμα στην εργασία, που είναι … ιερό όπως λέει ο δήμαρχος στην σχετική ανακοίνωση του με το άκρως λαϊκίζον και συνδικαλιστικό ύφος;

Το βέβαιο πάντως είναι, ότι τις απαντήσεις θα τις δώσει η Δικαιοσύνη, καθώς η υπόθεση δείχνει ξεκάθαρη. Άλλωστε είναι χαρακτηριστική η ταχύτητα με την οποία διατάχθηκε από την Εισαγγελία του Πειραιά η διενέργεια της προκαταρκτικής εξέτασης. Δεν είναι  τυχαίο, ότι έγκριτος νομικός, που ειδικεύεται σε υποθέσεις Δήμων, χαρακτήρισε τον χρόνο αυτό ως “ρεκόρ”.

Ενημερωμένοι “κύκλοι” της οδού Αμμοχώστου, εκτιμούν ότι η υπόθεση αυτή θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, καθώς αρκετοί από τους συγκεκριμένους εργαζόμενους που έμειναν “εκτός νυμφώνος”, σκέφτονται με την σειρά τους, πολύ σοβαρά την προσφυγή στην Δικαιοσύνη.