Ο ΠΕΡΙΒΟΣ τοποθετείται ξεκάθαρα για την ζεύξη. Αμφισβητούμε αρχικά την σκοπιμότητα μιας τέτοιας κατασκευής.

Ο Περιβαλλοντικός Όμιλος Σαλαμίνας ΠΕΡΙΒΟΣ με αυτόν τον τρόπο θέλει να εκθέσει τις θέσεις του για την υποθαλάσσια ζεύξη Σαλαμίνας Περάματος.

Για την διαμόρφωση της άποψής του έχει έρθει ως τώρα σε επαφή με φορείς όπως ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδιασμού Αθήνας, το Πολυτεχνείο, κ.α Επίσης έχει αξιολογήσει στοιχεία από ανάλογες περιπτώσεις όπως για παράδειγμα η κατασκευή της Αττικής οδού καθώς και τις επιπτώσεις που προκάλεσε στην περιοχή των Μεσογείων.

Η συνισταμένη όλων αυτών των στοιχείων μας οδηγεί στη διαμόρφωση μιας αρνητικής θέσης για το έργο.

Πιο συγκεκριμένα: Αμφισβητούμε αρχικά την σκοπιμότητα μιας τέτοιας κατασκευής.

Η ενίσχυση της χρήσης αυτοκινήτων που νομοτελειακά θα επιφέρει η ζεύξη, προφανώς θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από όσα υπόσχεται να λύσει. Σαφώς καλύτερη λύση στην επικοινωνία με τον Πειραιά και την Αθήνα μπορεί να προσφέρει η βελτίωση της θαλάσσιας συγκοινωνίας ή/και η επιλογή της λύση του «ελαφρού μετρό» σε σύνδεση με τη γραμμή τραμ γεγονός το οποίο εξάλλου προβλέπεται και από το Ρυθμιστικό της Αθήνας.

Η γενική λογική της συνεχούς και καρκινικής επέκτασης της πόλης θεωρούμε αποτελεί ένα παρωχημένο και αναποτελεσματικό μοντέλο, το οποίο και έχει εγκαταλειφθεί ήδη, από τις περισσότερες ευρωπαϊκές και όχι μόνο, χώρες. Αντίθετα δίνεται έμφαση στην ανάπτυξη των μέσων μαζικής μεταφοράς στοιχείο το οποίοι και επικροτούμε.

Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις που μπορούν να προκύψουν από ένα τέτοιο έργο σίγουρα θα προκαλέσουν ριζικές αλλαγές στο νησί. Οι προβλέψεις που μπορούν να γίνουν λαμβάνοντας επιχειρήματα τόσο από τον επιστημονικό χώρο όσο και από την εμπειρία ανάλογων περιοχών είναι δυσοίωνες.

Έντονη αστικοποίηση. Είναι αυτονόητο ότι θα αυξηθεί γεωμετρικά η αστικοποίηση του νησιού.

Η κυκλοφοριακή επιβάρυνση ειδικά με την απουσία υποδομών είναι αναμενόμενο να υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής, εκμηδενίζοντας και το όποιο πλεονέκτημα εξοικονόμησης χρόνου μετακίνησης, υπόσχεται η ζεύξη.

Η πιθανότητα διπλής ζεύξης δημιουργεί ακόμα πιο επιβαρυντικό κλίμα. Σήμερα στο Ρυθμιστικό της Αθήνας μπορεί να αποκλείεται κατηγορηματικά κάτι τέτοιο, όμως θυμίζουμε ότι η ισχύς του είναι για μια δεκαετία. Μετά τη λήξη του κανείς δε δεσμεύεται. Είναι πολύ πιθανόν λοιπόν εν όψιν της προσέλκυσης επενδύσεων (γιατί αυτός είναι ο σκοπός και της τωρινής ζεύξης) να δοθεί το πράσινο φως και για τη ζεύξη της Φανερωμένης, ολοκληρώνοντας το σχεδιασμό της μετατροπής της Σαλαμίνας σε βατήρα για τον αυτοκινητόδρομο Αθήνας Μεγάρων, όπως εξάλλου αναφέρεται και στο «Διαγωνισμό ιδεών » σύμφωνα με τον οποίο το εν λόγω έργο αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου έργου σύνδεσης της Σαλαμίνας με την Μεγαρίδα.

Οι διαθέσιμοι ελεύθεροι χώροι του νησιού θα ακολουθήσουν την πορεία των αντίστοιχων σε ανάλογες περιπτώσεις. Θα αποτελέσουν τη λύση για εύρεση γης (για αστική βιομηχανική, χρήση) στην πυκνοδομημένη και υποβαθμισμένη Δυτική Αττική με παράλληλη εξέλιξη.

Οι πιέσεις στο φυσικό περιβάλλον θα είναι πλέον πέρα από τα όρια του. Ενδεικτικά αναφερόμαστε στο δασικό πλούτο για ένα νησί με 60% δασοκάλυψη. Όταν δασολόγιο δεν υπάρχει, η πρόληψη και φύλαξη από δασικές πυρκαγιές είναι ανεπαρκής και όταν οικισμοί, δρόμοι και άλλες δραστηριότητες διέρχονται από δάση είναι απλή μαθηματική λογική ότι η πιθανότητα δασικών πυρκαγιών θα αυξηθεί ανάλογα. Εξ άλλου περιαστικά δάση σε αντίστοιχες περιοχές στην Αττική για τους ίδιους λόγους έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.

Στη Σαλαμίνα πολλές αλλοιώσεις και πλήγματα στο φυσικό περιβάλλον έχουν επέλθει λόγω της γειτνίασης με την πρωτεύουσα. Φανταστείτε λοιπόν το μέλλον μετά τη ζεύξη όπου υδατοκαλλιέργειες, λατομεία, ναυπηγεία και άλλες οχλούσες δραστηριότητες θα είναι πολύ πιο εύκολο να υλοποιηθούν.

Καταλήγοντας επισημαίνουμε ότι το νησί της Σαλαμίνας δέχτηκε στη δεκαετία του 60 και 70 μια έντονη περιβαλλοντική και όχι μόνο, υποβάθμιση κυρίως λόγω της ανεξέλεγκτης και παράνομης δόμησης και των ανάλογων δραστηριοτήτων που αυτή συνόδευε. Όμως ακόμα διατηρεί στοιχεία που της δίνουν συγκριτικό περιβαλλοντικό πλεονέκτημα σε σχέση με την κορεσμένη πρωτεύουσα. Και αυτό το πλεονέκτημα πρέπει να διαφυλαχτεί και να αποτελέσει κεφάλαιο το οποίο να συμβάλει σε μια βιώσιμη αειφόρο ανάπτυξη που θα συνάδει με την ποιότητα ζωής χωρίς να θυσιάζει στο βωμό του κέρδους το φυσικό περιβάλλον.

Αν τις δεκαετίες 60 και 70 κάποιοι με την εγκληματική τους συμπεριφορά, την ανοχή ή τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα ταυτιστήκαν με την υποβάθμιση του νησιού, ας μην είναι σήμερα κάποιοι που με ανάλογες κινήσεις θα επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος. Τουλάχιστον δε θα μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν γνώριζαν

Για όλους αυτούς τους λόγους ο ΠΕΡΙΒΟΣ έχει προσφύγει από το 2012 στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της Προκήρυξης του έργου.